"W słońcu i we mgle" - Dorota Schrammek [recenzja]

"- (...) - Człowiek czasem działa pod wpływem emocji.

- Bywają sytuacje, że emocje okazują się niewłaściwymi doradcami."

Ponad pół roku temu po raz pierwszy miałam styczność z piórem Doroty Schrammek przy okazji lektury "Niepełki", którą nie tylko pochłonęłam z wielką przyjemnością, ale która przede wszystkim okazała się niebywale wartościową powiastką zarówno dla młodych, jak i dojrzałych czytelników. Styl pisarki oraz poruszanie ważnych zagadnień ujętych w przystępny sposób bardzo przypadły mi do gustu. Wówczas postanowiłam sobie, iż w wolnym czasie nadrobię trylogię pobierowską oraz sięgnę po kolejne książki autorki. Niedługo potem światło dzienne ujrzała powieść "W słońcu i we mgle". Ciekawość tego, co kryje się za tymże tytułowym wyrażeniem oraz opis złożony z zaledwie kilkunastu słów i owiany niejedną tajemnicą sprawiły, że zapragnęłam zaznajomić się z najnowszą publikacją wspomnianej autorki i tym samym poznać ukazaną w niej historię. Zapowiadało się zagadkowo, emocjonalnie, refleksyjnie i czarująco. Ale czy tak było? Cóż, owe spotkanie ostatecznie uważam za udane, aczkolwiek przyznaję, że początki były trudne. Dlaczego? Zapraszam na recenzję.

Książki Wilka lubię za...

Już niedługo, albowiem 1 października 2017 roku ukaże się najnowsza powieść Jarosława Wilka "P@n Wilk tam i z powrotem". W związku z owym wydarzeniem, postanowiłam poprosić wybrane blogerki o dokończenie zdania: "Książki Wilka lubię za...". Pięknie dziękuję dziewczynom za wypowiedzi oraz poświęcony czas na ich zredagowanie. Serdecznie zapraszam zatem do zapoznania się z głosami wiernych czytelniczek powieści autora: Doroty, Ani, Kasi, Marzeny i Gosi. 

"Życie za życie" - Katarzyna Janus [recenzja]

"(...) Czasem człowiek się pomyli.

Wydaje ci się, że kogoś dobrze znasz, że jesteś go pewna, że możesz na nim polegać,

a później się okazuje, że się zupełnie myliłaś. Ot, samo życie."

Powieść "Życie za życie" już od pewnego czasu zajmuje miejsce w mojej biblioteczce. Dokonałam jej wyboru ze względu na intrygujący, piękny i emocjonalnie brzmiący tytuł. Zachęciła mnie też jej okładka stanowiąca kompozycję subtelności, tęsknoty, tajemniczości, smutku i swego rodzaju niepewności. Kilka dni temu postanowiłam wreszcie po nią sięgnąć, i po zaledwie kilku kartkach zupełnie przepadłam. Zapraszam na recenzję.

"Pędzle w kieliszku" - Patryk Beniamin Grabiec [recenzja]

"(...) Czasem nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jak codzienne wybory, 

w naszych oczach mało znaczące, wpływają na całe nasze życie. Krusząc nadzieje. 

Niszcząc perspektywy. Zabijając naszego ducha."

Interesujący tytuł stanowiący połączenie malarstwa i alkoholizmu, ciekawa i zwracająca uwagę okładka oraz frapujący opis zapowiadający zajmującą lekturę sprawiły, iż postanowiłam sięgnąć po debiut literacki Patryka Beniamina Grabca. Nie ukrywam, że po omówionej w nim historii, poruszającej bez wątpienia niezwykle ważny temat, oczekiwałam zaintrygowania, zaangażowania, refleksyjności, szczegółowego i sensownego ujęcia problematyki oraz zobrazowania owej pod względem psychologicznym, a nade wszystko ogromu emocji związanych z przeżyciami osoby zmagającej się z chorobą alkoholową. Tymczasem, będąc już kilka dni po spotkaniu z piórem autora, przyznać muszę, że, może nie jedynymi, ale głównymi przymiotami określającymi moje wrażenia są niedosyt i w pewnym sensie rozczarowanie. Natomiast pozytywną stroną owej powiastki z pewnością jest to, iż nadal o niej myślę. W jakim dokładnie kontekście? Zapraszam na moją krótką opinię. 

"Tańcząc z delfinami" - Bonnie Leon [recenzja]

"- (...) Czasem, gdy się jest w ciemności, trudno jest dostrzec jakiekolwiek światło."

Moje pierwsze i jakże udane spotkanie z piórem autorki miało miejsce całkiem niedawno, przy okazji lektury książki "Sięgając chmur", która wywarła na mnie niezwykle pozytywne wrażenie. Skradła nie tylko moje myśli, ale przede wszystkim serce. Urzekła, niejednokrotnie wprowadzała w stan zadumy i zapewne zostanie w mej pamięci na długo. Po tychże cudownych chwilach zaznajamiania się z historią ujętą we wspomnianej prozie, postanowiłam, że z ogromną chęcią i przyjemnością poznam pozostałe powieści pisarki, a jest ich ponad dwadzieścia. Gdy zatem ujrzałam "Tańcząc z delfinami", od razu się na nią zdecydowałam, bez jakiegokolwiek zagłębiania się w opis fabularny. Intuicyjnie czułam, że i tym razem się nie zawiodę i że najnowsza książka Bonnie Leon również wyzwoli we mnie mnóstwo emocji, pozwoli wyłuskać cenne wartości, a także z innej perspektywy spojrzeć na otaczający nas świat i docenić jego piękno oraz każdą chwilę życia. Nie pomyliłam się, moje przeczucie mnie nie zawiodło. Zapraszam na recenzję.  

"Szeptucha" - Katarzyna Berenika Miszczuk [recenzja]

"- Każdy ma w sobie pierwiastek zła. Ludzie bez skazy nie istnieją."

"Szeptucha" - to jedno słowo wystarczyło, aby wzniecić nie tylko moje zainteresowanie, ale też wzbudzić chęć poznania historii kryjącej się pod owym tytułem. Jednak pomimo zżerającej mnie ciekawości, nie sięgnęłam od razu po książkę Katarzyny Bereniki Miszczuk. Dlaczego? Albowiem przynależy ona do gatunku, przed którym wzbraniam się od lat (co prawda, przeczytałam dwie publikacje tego rodzaju, ale nie do końca wpisałabym owe w ten gatunek). Z jednej strony mnie do niej ciągnęło, ale z drugiej jej skategoryzowanie do literatury fantastycznej zdecydowanie hamowało mnie przed wyciągnięciem po nią ręki. Do czasu, kiedy ujrzałam informację o Book Tour organizowanym przez Sandrę prowadzącą bloga Rosa Czyta. Wówczas pomyślałam "a co mi tam, spróbuję, najwyżej odłożę po kilku stronach, nie przeczytam, odeślę dalej". Zgłosiłam się i wyczekiwałam książki, zarówno z niecierpliwością, jak i pewną obawą. Wahałam się nadal. Chwilami nawet żałowałam, że się zdecydowałam i nachodziła mnie myśl, aby odmówić. Naprawdę. Na szczęście tego nie uczyniłam. I tym sposobem "Szeptucha" okazała się moim pierwszym spotkaniem z prawdziwą fantastyką, które uważam za udane. Zapraszam na recenzję.

Zapowiedź: "Geniusz ptaków" - Jennifer Ackerman

                                                                             

Od dziś „ptasi móżdżek” nabiera nowego znaczenia!

Autorka przedstawia najnowsze odkrycia naukowe dotyczące niezwykłych ptasich zdolności, ubarwiając opowieść licznymi anegdotami. Jak się okazuje, poza doskonałą orientacją w terenie czy umiejętnością korzystania z narzędzi, zwierzęta te wykazują ogromną inteligencję społeczną. Potrafią zwodzić, manipulować i podsłuchiwać. Wzywają świadków, gdy odkryją śmierć swoich pobratymców, opłakują zmarłych i całują na pocieszenie. A niektóre potrafią nawet rozpoznać swoje odbicie w lustrze. To idealna lektura nie tylko dla miłośników ptaków, ale także dla wszystkich ciekawych otaczającego nas świata.