„(...) pisane słowo jest jak ślad. Stanowi pamiątkę naszego istnienia,
mobilizuje do realizacji złożonych obietnic i pozwala zatrzymać na dłużej ulotne myśli.”
Sabina Horczyńska jest
profesorem chemii i wykładowcą na uczelni. Z powodzeniem prowadzi badania
naukowe, świetnie zarabia, jest ambitna i spełniona zawodowo. Jednak w trakcie
jednej z konferencji prasowych jej poukładany świat nagle ulega zawaleniu.
Dziennikarz informuje zgromadzonych, że ma dowody świadczące o tym, iż kobieta
jest nie tylko oszustką i manipulantką, ale że przyjęła łapówkę. Sabina decyzją
uczelni zostaje zawieszona w pełnieniu obowiązków nauczyciela akademickiego.
Sprawa trafia także do sądu, a kobieta otrzymuje status oskarżonej w
postępowaniu. Wydarzenia te sprawiają, że Sabina popada w depresję. Córka
namawia ją na wyjazd do rodzinnego dworu na Lipowym Wzgórzu. Ta decyduje się
wyjechać do Lipowczan, tym bardziej że jej matka – z którą jest w konflikcie – udała
się w daleką podróż z ukochanym. Na miejscu Horczyńska poznaje pewnego
tajemniczego zielarza, z którym się zaprzyjaźnia oraz ratuje życie znalezionemu
na poboczu drogi pobitemu mężczyźnie, w którym się powoli zakochuje. Z czasem
też odkrywa skrywaną latami prawdę…
