"Tygrysica i Akrobata" - Susanna Tamaro

"Gdyby nie człowiek, świat byłby doskonały."

W pewnej kryjówce na terenie Tajgi, niedaleko granic Dalekiego Wschodu przyszła na świat Mała Tygrysica i jej braciszek. Początkowo nie robili nic poza ssaniem mleka matki, z czasem zaczęli odkrywać to, co oferował im świat, ten bliski i ten daleki. Poznali dotyk słońca, odgłosy do nich docierające, a także szum i smak wody w rzece. Pierwsze wyjście z kryjówki było dla nich czymś nadzwyczajnym, stopniowo Matka uczyła ich tropienia śladów, polowania, a nawet opowiedziała im o człowieku, przestrzegając swoje dzieci przed jego złym obliczem. Wiedziała bowiem, że nastanie dzień, kiedy jej tygryski opuszczą dotychczasowy dom i odejdą w poszukiwaniu swego Królestwa. Zatem kiedy już czas pożegnania nadszedł, postanowiła, że to ona odejdzie, dla dobra wszystkich. Z początku rodzeństwo myślało, że Matka udała się na polowanie, z każdym dniem jej nieobecności rozumieli coraz bardziej, że już nie wróci. Mała Tygrysica podejmuje wówczas decyzję, musi ją odnaleźć. Wyrusza zatem w drogę...

"Geniusz ptaków" - Jennifer Ackerman [recenzja]

Dlaczego sięgnęłam po publikację z serii nauka wydaną przez Wydawnictwo UJ zatytułowaną "Geniusz ptaków"? Poczułam się zachęcona stroną wizualną tegoż woluminu, zafrapowana intrygującym i wyzwalającym chęć poznania meritum tytułem, a także zaciekawiona zawartością tejże książki, która - jak zapewnia wydawca - jest nie tylko idealną lekturą dla pasjonatów ptaków, ale również dla zwykłego laika pragnącego poszerzyć swoją podstawową wiedzę dotyczącą owego gatunku zwierząt. Zapraszam na moją opinię. 

Zapowiedź: "Koreańczycy. W pułapce doskonałości" - Frank Ahrens

Opowieść o małym państwie i wielkich ambicjach

"Ślady wilka" - Roland Schimmelpfennig [recenzja]

"Ślady wilka" to najnowsza propozycja z serii z Żurawiem Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Szczerze mówiąc, do sięgnięcia po ową powieść zachęciły mnie trzy elementy: debiut literacki autora, tajemniczy opis fabularny oraz ciekawość pióra twórcy teatralnego i zaprezentowanej przez niego struktury opowiedzianej historii. Ponadto, nie będę ukrywać, że skusiłam się na tenże wolumin również ze względu na frapujący tytuł oraz jedno z uwzględnionych w nim słów, a mianowicie - wilk. Kolekcjonuję wszystko to, co wiąże się z tymi cudownymi zwierzętami, począwszy od fotografii, zakładek do książek, poprzez torby, obrazki, a skończywszy na literaturze zarówno naukowo-przyrodniczej, jak i obyczajowej, współczesnej i pięknej - pod warunkiem, że pojawia się w nich wilczy aspekt. Czy zatem spotkanie z prozą Rolanda Schimmelpfenniga uważam za udane? Jakie wrażenia wywarła na mnie owa podróż czytelnicza? 

"Ameryka po nordycku. W poszukiwaniu lepszego życia" - Anu Partanen [recenzja przedpremierowa]

""Ciesz się Ameryką" - powiedział, uśmiechając się szeroko.

"Mam nadzieję, że ci się tu spodoba"."

Zapewne wielu zaskoczę wyznaniem, iż Ameryka Północna, a konkretnie Stany Zjednoczone, nigdy nie były kierunkiem moich marzeń. Mnie raczej zachwycały i fascynowały bardziej egzotyczne, niekiedy niebezpieczne i przede wszystkim nieoczywiste destynacje. Z racji tego nie sięgałam po książki obrazujące życie akurat w Ameryce. Wiedza nabyta w czasie edukacji, czy też zaczerpnięta z czasopism, magazynów podróżniczych czy nawet programów telewizyjnych (w tym filmów czy seriali), zupełnie mi wystarczała. Nie czułam potrzeby zagłębiania się w dokładniejsze poznanie owego kraju. Dlaczego zatem zdecydowałam się na lekturę "Ameryki po nordycku. W poszukiwaniu lepszego życia"? A no z bardzo prostego powodu. Mianowicie zaintrygowało mnie owe tytułowe zestawienie, a także ogromnie ciekawiło mnie ujęcie tegoż zagadnienia i nade wszystko ukazanie kontrastów i podobieństw Ameryki i krajów skandynawskich, a zwłaszcza Finlandii, skąd pochodzi autorka. Ponadto powodem poniekąd przemawiającym również za zabranie się za tę publikację była rekomendacja Pani Joanny Szymkowskiej-Bartyzel z Instytutu Amerykanistyki i Studiów Polonijnych UJ, a ściślej rzecz ujmując jej następujący fragment: "(...) Napisana lekkim językiem, dowcipna i pouczająca - świetna i jako lektura wakacyjna, i jako tekst do analizy oraz dyskusji na zajęciach akademickich." Czy zgadzam się z tymże stwierdzeniem? Jakie wrażenia wywarła na mnie owa publikacja? Zapraszam na recenzję. 

"Couchsurfing w Iranie. (Nie)codzienne życie Persów" - Stephan Orth [recenzja]

"(...) - To w co wierzysz?

- W prawa człowieka. W miłość, uczciwość. Islamu nienawidzę, ale to tajemnica. 

Gdybym się go wyrzekł, to..."

Trzeciego października bieżącego roku miała miejsce premiera fascynującej książki "Couchsurfing w Iranie. (Nie)codzienne życie Persów", której autorem jest podróżnik Stephan Orth. Przyznaję, że sięgnęłam po tę publikację z ogromną dozą ciekawości, nutką niepewności, a nade wszystko chęcią bardziej szczegółowego poznania owego kraju. Jedyne informacje, jakie posiadałam na temat Iranu, to były te zaczerpywane z wszelakich mediów ukazujących ów jako kraj nieprzyjazny, pełen surowych reguł, procedur i zakazów. W tym miejscu pozwolę sobie na małą dygresję, a mianowicie Iran zajmuje czołowe miejsce w rankingu krajów mających najgorszy wizerunek. Nie ukrywam, że nigdy dotąd nie czułam potrzeby bliższego przyjrzenia się temu państwu, nie pragnęłam zagłębić się w jego struktury. Odkrywanie walorów turystycznych, zwyczajów, tradycji, czy też prawdziwej mentalności ludności Iranu nie interesowało mnie na tyle, ażeby poddać się temu zajęciu. Z perspektywy czasu wiem, że to był błąd. Tym bardziej się cieszę, że dane mi było zaznajomić się z książką Stephana Ortha, która nieustannie mnie zaskakiwała i wprawiała w zadumę. Opowieść ta poniekąd otworzyła mi oczy i pozwoliła spojrzeć na Iran zupełnie inaczej... Zapraszam na recenzję.

Zapowiedź: "Geniusz ptaków" - Jennifer Ackerman

                                                                             

Od dziś „ptasi móżdżek” nabiera nowego znaczenia!

Autorka przedstawia najnowsze odkrycia naukowe dotyczące niezwykłych ptasich zdolności, ubarwiając opowieść licznymi anegdotami. Jak się okazuje, poza doskonałą orientacją w terenie czy umiejętnością korzystania z narzędzi, zwierzęta te wykazują ogromną inteligencję społeczną. Potrafią zwodzić, manipulować i podsłuchiwać. Wzywają świadków, gdy odkryją śmierć swoich pobratymców, opłakują zmarłych i całują na pocieszenie. A niektóre potrafią nawet rozpoznać swoje odbicie w lustrze. To idealna lektura nie tylko dla miłośników ptaków, ale także dla wszystkich ciekawych otaczającego nas świata.