"Zjednoczone Siły Królestwa Utopii" - Dariusz Orszulewski

"(...) Zachciało mi się normalności.

Anglię pamiętałem z gazet wczesnych lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku.

Czytałem o koledżach i uniwerkach, o studentkach i równo przystrzyżonych, 

zielonych trawnikach na kampusach tych uczelni, o wielkich bibliotekach.

Nie miało dla mnie znaczenia, czy artykuł dotyczył Australii, Stanów Zjednoczonych 

czy Francji - dla mnie i tak był zawsze opowieścią o Anglii.

W Anglii było jak wszędzie indziej za granicą i jak nigdzie indziej na świecie."

Przyznaję, że nie słyszałam o książce "Zjednoczone Siły Królestwa Utopii" przed otrzymaniem propozycji jej zrecenzowania. I prawdę mówiąc, po ujrzeniu tytułu owej powieści, poniekąd się przestraszyłam. Skojarzył mi się z literaturą historyczną czy też poruszającą poważne zagadnienia i wymagającą maksymalnego skupienia, a na takową nie miałam wówczas ochoty. Lecz gdy tylko bliżej zapoznałam się z opisem owej pozycji, poczułam się zaintrygowana i postanowiłam dać jej szansę. To moje trzecie spotkanie - w niedługim czasie - z powieścią podejmującą tematykę dotyczącą  emigracji. Czasami lubię sięgać po tego typu publikacje. Nie tylko bowiem mogę z nich zaczerpnąć mnóstwo interesujących informacji, pozyskać wiele ciekawostek o danym kraju, jego kulturze i mentalności społeczeństwa, ale przede wszystkim poznać historie wielu ludzi, powody i cele, dla których zdecydowali się wyemigrować, problemy, jakich doświadczali w związku z wyjazdem, ich porażki i sukcesy, mierzenie się z rzeczywistością, ale również uczucia, jakie towarzyszyły im od momentu opuszczenia granic ojczystego kraju oraz w trakcie pobytu w miejscu, do którego się udali. Czas spędzany z lekturą takowych książek był bez wątpienia udany i w pełni wykorzystany. Czy mogę podobnie rzec o prozie Dariusza Orszulewskiego? Zapraszam na recenzję.

Zapowiedź: "Trzecia" - Magda Stachula

SPRAWDZISZ, CZY DRZWI SĄ ZAMKNIĘTE

"Zaraz wracam" - Anita Scharmach

"(...) Jestem żałosna. Czego ja się boję, przecież to, co się stało, już się wydarzyło. 

Nic już tego nie zmieni! Nic. Nie potrafię cofnąć czasu."

W grudniu ubiegłego roku miałam przyjemność zaznajomić się z powieścią "Mogę wszystko" (recenzja), będącą debiutem literackim autorki. Bardzo mile wspominam ową książkę i przyznaję, że z niecierpliwością wyczekiwałam kolejnej zatytułowanej "Zaraz wracam". Zarówno okładka, jak i opis sugerują piękną, aczkolwiek smutną i pełną wzruszeń opowieść. Przed jej lekturą doradzano mi zaopatrzyć się w kilka opakowań chusteczek higienicznych, bowiem ukazana w niej historia wyciska łzy. Nie ukrywam, że zaczęłam się troszkę obawiać tego, iż mogę się za bardzo rozkleić i oczywiście zgodnie z radami się solidnie przygotowałam. Pewnego popołudnia w pełni gotowa zasiadłam do lektury... Jakie zatem wrażenia wywarła na mnie książka "Zaraz wracam"? Zapraszam na recenzję. 

Zapowiedź: "Światło, które utraciliśmy" - Jill Santopolo

OPOWIEŚĆ O SILE MARZEŃ I CENIE, JAKĄ JESTEŚMY GOTOWI ZAPŁACIĆ, PODĄŻAJĄC ZA NIMI.

Ostanowka: Rossija! - kwartalnik nr 22/kwiecień-czerwiec 2017

Dziś chciałabym pokrótce zaprezentować Wam magazyn: "Ostanowka: Rossija!" - kwartalnik nr 22 (kwiecień-czerwiec 2017), który skierowany jest głównie do osób uczących się języka rosyjskiego, aczkolwiek stanowi również idealne rozwiązanie dla tych, którzy chcą sprawdzić swoje umiejętności językowe po dłuższej przerwie, tak jak to jest w moim przypadku. Postanowiłam właśnie sięgnąć po owe czasopisma, aby między innymi przekonać się, czy po wielu latach nieobcowania z językiem rosyjskim poradzę sobie nie tylko z przeczytaniem zawartych w nich tekstów, ale przede wszystkim ich zrozumieniem. To jest dopiero moje drugie spotkanie z kwartalnikiem "Ostanowka: Rossija!" i czas spędzony z jego lekturą uważam za wartościowy i udany. Co znajdziemy w najnowszym numerze?

"Szczęście od jutra" - Anna Balińska (PATRONAT)

"Miłość czasem odbiera człowiekowi rozum. 

Robimy coś, czego nie zrobilibyśmy dla nikogo innego.

Zachowujemy się tak, jak w życiu nie chcielibyśmy się zachować.

Może właśnie po to jest miłość i może dzięki tej całej wariacji potrafimy odróżnić osoby,

na którym nam naprawdę zależy."

"Szczęście od jutra" to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki. Co prawda, posiadam od niedawna w swojej biblioteczce poprzednią powieść Anny Balińskiej "Pod pelargoniowym balkonem", ale jeszcze nie miałam okazji się z nią zaznajomić. Na pewno to nadrobię w okresie wakacyjnym. Najnowszą książkę autorki przeczytałam kilka dni temu i od tamtej pory przymierzałam się do napisania recenzji. Nieustannie towarzyszył mi natłok myśli i wydawać by się mogło, że stworzenie paru zdań wyrażających moje wrażenia po lekturze nie będzie problemem. A jednak nie wiedziałam, od czego tak naprawdę miałabym zacząć i co zawrzeć w mojej opinii, gdyż to jest ten rodzaj opowieści, przy którym nie można się aż nadto rozpisywać, aby przypadkiem nie zdradzić pewnych istotnych faktów, i tym samym ujawnić poszczególnych składowych fabuły. Postaram się zatem zobrazować te najważniejsze elementy owej książki i na nich się skupić. Zapraszam na recenzję.

"Dziewczyna z nagietkowym szalem" - Susan Meissner

"Wszystko, co piękne, ma do opowiedzenia jakąś historię.

Ale nie każda historia jest piękna."

"Dziewczyna z nagietkowym szalem" to powieść, która przyciągała moją uwagę od dnia, gdy ujrzałam jej zapowiedź na stronie internetowej wydawnictwa. Intuicja nieustannie podpowiadała mi, że muszę, po prostu muszę poznać historie zawarte w owej książce. Tym razem, nie urzekła mnie jakoś szczególnie jej okładka, ale tytuł skrywający tajemnicę i losy pewnego nagietkowego szala. Podświadomie czułam, że to będzie niezwykła opowieść z cudownym i cennym przesłaniem. Zdecydowałam się zatem na jej lekturę. Moje przeczucie się nie pomyliło. To jedna z piękniejszych powieści w moim dotychczasowym życiu. Pierwsze, ale zapewne nie ostatnie spotkanie z piórem autorki okazało się ujmujące, poruszające, a przede wszystkim pełne ciepła i miłości. Szkoda tylko, że było tak krótkie... Zapraszam na recenzję.