„Cichoborek” – Urszula Stokłosa

„– Kiedyś zapytałam ją, czy jak by przystawić drabinę do nieba, to się do tego nieba dojdzie...?

– I co ci na to odpowiedziała?

– Że nie. Wtedy zapytałam, czy jakby drabina była naprawdę długa, to czy może wtedy? 

Odpowiedziała, że nie ma takiej drabiny, którą dostałabym się do nieba.”

 

Cichoborek to wioska, której nazwę stworzono tylko na poczet powieści. Choć tak naprawdę wieś mogłaby przyjmować jakąkolwiek inną autentyczną nazwę, albowiem to jest miejsce, jak każde inne w Polsce czy na świecie. Toczy się w nim spokojne, ale niepozbawione niedopowiedzeń i kłamstw oraz nierzadko przybierające smak goryczy życie mieszkańców. A ci, jak to wszędzie bywa, zmagają się z problemami natury prywatnej, rodzinnej, zawodowej, społecznej czy mentalnej. Rodzą się i umierają, plotkują, zdradzają, imprezują, ulegają rutynie, zajmują się dziećmi i domem, romansują, pracują, spowiadają się i w każdą niedzielę uczęszczają na mszę do kościoła. Godzą się ze swym losem, choć w głębi duszy czują, że nie tego oczekiwali od życia. Chcieliby coś zmienić, ale brakuje im odwagi, pewności siebie. Z czasem jednak stopniowo owe nabywają. Zaczynają uświadamiać sobie własne uczucia, pragnienia, błędy i potrzeby. Wreszcie decydują się na zmiany, w których upatrują nadzieję na lepsze jutro. Najgorszy jest niestety ten pierwszy krok…

„Ręce ojca” — Aleksandra Julia Kotela

„(...) Niespełniona miłość to miłość groźna. Jest jak jeździec na koniu, z twarzą ukrytą pod maską:

nieokrzesana, niedościgniona, wolna, a zarazem mroczna, bo tajemnicza.

Nie możesz jej uchwycić w ramy banalności. Nie łączy się z żadnym znanym bytem.

Dopóki jest ideą, możesz zrobić z nią wszystko. Wszystko, czego pragniesz.

Ale uważaj — ona żyje swoim życiem, jest temperamentna. Więc czego pragniesz?”

 

Julia otrzymuje informację o śmierci ojca, którego tak naprawdę nie znała. Matka usilnie unikała rozmów o przeszłości, co niejednokrotnie bywało powodem konfliktów między skrywającą zaszłe zdarzenia matką a pragnącą odkryć prawdę córką. Młoda kobieta opuszcza zatem Słupsk i udaje się na pogrzeb do Niemiec, a dokładniej do miejscowości Heideberg. Tam dowiaduje się, że nie tylko odziedziczyła mieszkanie po Janie, ale również knajpkę Julian, którą postanawia zarządzać. Poznaje również przyjaciela ojca, Marka, który oferuje jej pomoc oraz przyjaźń. Z czasem między Julią a pisarzem rodzi się uczucie, które wkrótce zostanie wystawione na próbę. Na jaw zaczną wychodzić zatajane latami sekrety oraz przerażające fakty...