"Lutek i ciotka Józefina" - Danuta Parlak, Jona Jung

Uwielbiam ładnie wydane książeczki, zresztą zapewne nie tylko ja. Tym bardziej zwracam na to uwagę, jeśli są one przeznaczone dla dzieci. I właśnie jedna z nowszych pozycji Wydawnictwa Literatura zatytułowana "Lutek i ciotka Józefina" autorstwa Danuty Parlak przynależy do kategorii tych estetycznie, prosto, ale nade wszystko pięknie wydanych. Twarda, sympatyczna oprawa, duży font przeznaczony dla samodzielnie czytających dzieci, i co istotne, cudne w swej delikatności ilustracje Jona Junga. A o czym zatem opowiada bajka?

"Na koniec świata" - Ewa Maja Maćkowiak

"- (...) Łapacz chwil. On zdaje się mówić: "Przysiądź na progu chwili". 

Bo jest tylko ona. Poza nią nie ma nic. Ani przed, ani po. Nic.

Było, nie istnieje, będzie, to ułuda. Teraz i tu. Ta chwila. Ten moment. Więc wybacz i żyj."

 

Zapewne każdy z nas choć raz pomyślał, aby udać się na przysłowiowy koniec świata, uciec od codzienności obfitującej we wszelkiego rodzaju rozterki, odizolować się na pewien czas od ludzi. Niejednemu z nas zaświtała w głowie myśl, aby wyrwać się ze szponów obecnego otoczenia, pobyć sam na sam ze sobą na jakimś odludziu, nabrać dystansu, uzyskać wewnętrzny spokój, po prostu na chwilę odetchnąć, aby następnie inaczej spojrzeć na pewne sprawy, podjąć lepsze i bardziej przemyślane decyzje. Główna bohaterka powieści "Na koniec świata" poddała się właśnie owej myśli, zawierzyła intuicji. Porzuciła obecne miejsce i wyruszyła w poszukiwaniu tego, które da jej ukojenie, zapewni poczucie bezpieczeństwa i być może otuli szczęściem.

"Tajemniczy czarny kot. Legendy i przesądy" - Nathalie Semenuik

Po "Tajemniczego czarnego kota" sięgnęłam po pierwsze z ciekawości, a po drugie dlatego, iż uwielbiam wzbogacać swą wiedzę o nowe legendy i wierzenia ludowe. Co prawda nie jestem zbytnio przesądna, aczkolwiek muszę przyznać, że moje spotkanie z czarnym (zresztą nie tylko) kotem do przyjemnych nie należało. Ów dwukrotnie bowiem przeciął mi drogę, a krótko potem doświadczyłam niejednego pecha. Do tej pory zastanawiam się, czy "winę" za doznanie tych niewielkich nieszczęść przypisać właśnie czarnemu kotu, czy może przeżycia te uznać za zwykłe zbiegi okoliczności? Rozsądek podpowiada to drugie, ale czy w tej pierwszej myśli na pewno nie ma ździebełka prawdy? Przejdźmy zatem do wspomnianej publikacji.

"Oblubienica morza" - Michelle Cohen Corasanti, Jamal Kanj

"- (...) Jeśli chcesz coś zmienić, wejdź tak wysoko, jak tylko jesteś w stanie, a potem zapal światło."

Przyznaję, że nie czytałam bestsellerowej powieści M. C. Corasanti zatytułowanej "Drzewo migdałowe", aczkolwiek posiadam ją w swojej domowej biblioteczce. Sięgając zatem po najnowszą książkę współautorstwa wspomnianej Corasanti i Jamala Kanj o pięknym i ujmującym tytule "Oblubienica morza", nie wiedziałam, czego mogę się tak naprawdę spodziewać. Do jej lektury zachęcił mnie ciekawy i enigmatyczny opis fabularny. Ale głównym prowodyrem skłaniającym do bliższego przyjrzenia się zawartości utworu były słowa widniejące na okładce: "Cztery różne osoby. Jedna historia...". Musiałam poznać tę historię... 

"Egzotyczny ptak" - Magdalena Kozioł

"- (...) Trzeba doświadczać, uczyć się, ryzykować, 

ufać, że to, co nam się przydarza, ma swój ukryty cel (...)."

Niesamowicie się ucieszyłam, kiedy Magdalena Kozioł powierzyła mi swoją jeszcze niewydaną powieść do zaopiniowania. Tym bardziej to miłe, że jej poprzednia książka o prostym, aczkolwiek intrygującym tytule "52 kolory życia" składająca się z kilku niewielkich objętościowo tomików oczarowała mnie niesamowitym klimatem, ujęła naturalnością, pobudziła mą wyobraźnię i skradła moje myśli, a nade wszystko tchnęła prawdziwością, morzem ciepła i paletą emocji. Dlatego nie mogłam odmówić sobie poznania historii kryjącej się za enigmatycznym tytułem "Egzotyczny ptak", który to nie tylko rodzi rozmaite skojarzenia, ale też przywołuje pewne przymioty, jak dzikość, wolność, piękno i niebezpieczeństwo.

"Małgośka" - Anna Nejman

"(...) "Czasem wystarczy jeden promień słońca, aby rozeszły się ciemne chmury."

"Małgośka" Anny Nejman przyciągnęła moją uwagę przede wszystkim nostalgiczną wizualnością. Przyjmująca jesienne barwy okładka, a ściślej rzecz ujmując, widoczna na niej kobieta, przywołała w mych myślach obraz innej oprawy, bardzo podobnej, zdobiącej moją biblioteczkę. Co prawda różnią się nieco tłem i rodzajem aury, ale widok pierwszoplanowy przykuwa wzrok i zapada w pamięć (przynajmniej moją jako wzrokowca). Jednak nie tylko okładka stała się prowodyrem do tego, aby sięgnąć po jedną z nowszych propozycji wydawnictwa. W dużej mierze był to intrygujący opis fabularny zapowiadający zajmującą i ciekawą lekturę. A jak było naprawdę? 

"Strażniczka miodu i pszczół" - Cristina Caboni

"(...) - Pszczoły są strażniczkami kwiatów, moje dziecko. I są mądre.

Wszystko o nas wiedzą. Karmią nas, leczą, przekazują nam swoją wiedzę.

Trzeba tylko umieć ich słuchać. Nie musisz się ich bać."

 

Pióro Cristiny Caboni nie było mi dotąd znane, choć słyszałam co nieco o jej poprzedniej książce "Zapach perfum". Wówczas nie zaintrygowała mnie zbytnio wspomniana powieść, ale teraz, po zaznajomieniu się z najnowszą pozycją autorki wiem, że sięgnę po każdą stworzoną przez nią historię. Albowiem styl pisarki jest płynny i lekki, a ukazana przez nią fabuła frapująca i wciągająca. Poza tym mieszkankę Sardynii cechuje umiejętność rozbudzania ciekawości w czytelniku oraz ożywiania jego wyobraźni, co moim zdaniem jest niezwykle istotne. Jednak to nie wszystko, C. Caboni wprowadza w opowieść coś, czym czaruje, mami i przyciąga na tyle, że ani przez chwilę nie myśli się o przerwaniu lektury. Co to takiego?