"Nic do stracenia. Początek" - Kirsty Moseley

"Szesnaste urodziny to dzień, który każda dziewczyna powinna zapamiętać jako wyjątkowy.

W niektórych kulturach uważa się je za moment, kiedy staje się ona kobietą.

O moich szesnastych urodzinach można powiedzieć wszystko, tylko nie to, że były wspaniałe.

 Bardziej przypominały zejście do piekła na ziemi.

Dwunastego marca umarły moje marzenia, a życie stało się dla mnie pasmem bólu,

rozpaczy i strachu.

Szesnaste urodziny pozostawiły we mnie bolesną bliznę i były początkiem wydarzeń,

które powracały do mnie w sennych koszmarach."

"Nic do stracenia. Początek" jest moim pierwszym spotkaniem z piórem autorki. Po ową powieść sięgnęłam głównie ze względu na intrygujący opis na okładce, sugerujący niezwykle ciekawą i przepełnioną emocjami historię. Nie ukrywam też, że zdecydowałam się na jej lekturę, bowiem chciałam wreszcie poznać twórczość bestsellerowej pisarki, której nazwisko przewijało mi się przed oczyma przy okazji każdej premiery jej konkretnej książki. A dodatkowo skusiłam się na nią, ponieważ przypadła mi do gustu jakże prosta, subtelna i przykuwająca - z niewiadomego mi do końca powodu - wzrok oprawa. Jakie wrażenie wywarła na mnie wspomniana powieść? Czy jest warta polecenia? Zapraszam na recenzję.

"Morze spokoju" - Katja Millay (Book Tour)

"Śmierć nie jest taka straszna, kiedy już ją przeżyjesz.

A ja przeżyłam.

Już się jej nie boję.

Boję się całej reszty."

Pewnego dnia ubiegłego roku na jednym z blogów (już nie pamiętam dokładnie na którym) zapoznałam się z recenzją "Morza spokoju", która mnie na tyle zaintrygowała, że zapragnęłam poznać historię przedstawioną w powieści. Ale przed ostateczną decyzją o ewentualnym zakupie owej książki, postanowiłam jeszcze poczytać opinie na lubimyczytac.pl. Byłam niesamowicie zaskoczona, bowiem nie tylko napotkałam wiele niezwykle pochlebnych przemyśleń (wręcz zachwytów) czytelników po jej lekturze, ale też dostrzegłam bardzo wysoką notę. To utwierdziło mnie w przekonaniu, aby sięgnąć po tę opowieść. Rozpoczęłam wówczas poszukiwania książki w księgarniach (stacjonarnych i internetowych), ale gdziekolwiek bym nie zajrzała, wszędzie była niedostępna (poza allegro - ale cena mnie powaliła, więc się nie liczy). Myślę sobie - trudno. Może kiedyś zostanie wznowione wydanie lub gdzieś natrafię na nią jakimś cudem. I wtem Angelika (Tylko magia słowa) poinformowała mnie, że Wiktoria (Wiktoria czyta razem z wami) organizuje Book Tour właśnie z ową powieścią. Oczywiście, od razu napisałam do Wiktorii, która przyjęła moje zgłoszenie. Pozostało mi tylko czekać na książkę i rozpocząć spotkanie z piórem autorki... Będąc już kilka dni po skończeniu powieści muszę stwierdzić, że zdecydowanie to nie była najlepsza książka New Adult, z jaką miałam dotychczas do czynienia. Zapraszam na recenzję.

"Przeszczepione życie" - David Wagner

"A może jednak już umarłem? I to wszystko wcale mnie nie dotyczy?

Tak się tylko przyglądam?

Może jedynie śni mi się owo tu i teraz, a tamten świat oznacza leżenie w łóżku 

i konieczność przypominania sobie epizodów z własnego życia, czy tego chcesz, czy nie.

Wczoraj lub przedwczoraj odbył się mój pogrzeb, a może będzie dopiero dziś.

Albo jutro."

Sięgając po książkę będącą zapisem autentycznych przeżyć, wypatrujemy zazwyczaj ogromnej dawki emocji, umiejętnego przekazania uczuć, opisania trudnych i bolesnych doświadczeń, ale także szczęśliwych chwil, ciekawych spostrzeżeń oraz odzwierciedlenia wszystkich tych doznań, które towarzyszyły konkretnej osobie w trakcie walki z chorobą bądź innymi traumatycznymi zdarzeniami. Owa opowieść ma polegać bowiem na ukazaniu nie tylko zmagań z chorobą, życia codziennego wiążącego się głównie z pobytami w szpitalu, relacji nawiązanych z poznanymi ludźmi, ale równie podzieleniu się przemyśleniami, zwierzeniami, nieustannie nasuwającymi się wnioskami dotyczącymi różnych dziedzin życia, a nawet radami czy naukami mogącymi ułatwić innym osobom przejść przez podobne problemy i w inny sposób spojrzeć na swoje życie i otaczający świat, a także dawaniu nadziei na to, że jednak można pokonać stawiane na drodze przeciwności, że można wygrać nie tylko każdą jedną walkę z wrogiem, ale przede wszystkim bitwę i że można myśleć o długoterminowej przyszłości, tym samym planując realizację marzeń z listy. Decydując się zatem na lekturę "Przeszczepione życie", spodziewałam się emocjonującej, refleksyjnej i poruszającej historii. Czy owa publikacja spełniła moje oczekiwania? Zapraszam na recenzję.

"Gałęziste" - Artur Urbanowicz

"Jedyne, czego teraz chciała, to umrzeć. Pragnęła tego z całego serca.

Jak jeszcze nigdy niczego w życiu. Umrzeć, umrzeć, umrzeć...

Umrzeć, to znaczy ulżyć...

Po prostu zasnąć i się już nigdy więcej nie obudzić."

To moje drugie spotkanie z literaturą grozy (choć w obu przypadkach nie użyłabym owego terminu). Zewsząd zachwalano "Gałęziste". Z kimkolwiek bym nie rozmawiała, gdziekolwiek bym nie zajrzała, dosłownie wszędzie spotykałam się z pochlebnymi opiniami. Coraz bardziej zatem zaczęłam się przekonywać do tej książki i z każdym tygodniem rosła moja ciekawość poznania ukazanej w niej historii. Intrygowała mnie bardzo, ale miałam obawy przed ewentualnymi scenami drastycznymi (w sensie krwawymi). Jednak kiedy zapewniono mnie, że takowych nie ma, że to thriller paranormalny, wtedy podjęłam decyzję. Że będę miała na uwadze tę powieść. Że przeczytam na pewno. Zakodowałam w głowie tytuł. Pewnego dnia otrzymałam wiadomość od autora z propozycją przeczytania i tym samym zrecenzowania książki. Moja odpowiedź była pozytywna. I tym sposobem "Gałęziste" znalazło swoje zaszczytne miejsce w mojej biblioteczce. I choć wcześniej odwlekałam moment rozpoczęcia przygody z piórem autora (wiele czynników na to wpłynęło), a później miałam wątpliwości, czy zdecydowanie się na ową prozę było słusznym wyborem, tak teraz mogę z pełną świadomością rzec, że nie żałuję ani jednej chwili spędzonej z tą książką. Podobało mi się. Bez dwóch zdań. I chcę więcej. Zapraszam na recenzję.

Premierowo: "Konkurs na żonę" - Beata Majewska

"(...) Była inna. Inna niż on, inna niż wszystkie kobiety, jakimi się do tej pory otaczał.

Inna niż matka i babka.

Irytująco ufna, naiwna, kochająca, rodzinna i ciepła, szczera i otwarta,

z tym swoim małym dziewczęcym sercem na wyciągniętej dłoni.

Jakby chciała ofiarować je każdemu, kto tylko wyrazi życzenie, aby je mieć. 

A Hugo nie chciał.

Nie chciał znów cierpieć, wolał siedzieć w swojej eleganckiej skorupie 

i być cyborgiem, który nie czuje."

"Konkurs na żonę" to książka, która przyciągnęła moją uwagę piękną, subtelną, prostą i stonowaną kolorystycznie okładką oraz niesamowicie intrygującym tytułem. Elementy te zdecydowanie zachęciły mnie do sięgnięcia po ową powieść i poznanie zawartej w niej historii. Ponadto ciekawość budził również styl autorki, bowiem to było moje pierwsze spotkanie z jej piórem. Byłam ogromnie podekscytowana przed lekturą książki, a gdy już zaczęłam ją czytać w pewne niedzielne popołudnie, przepadłam całkowicie i nie mogłam się oderwać. Kompletnie nie spodziewałam się tak ciepłej i lekko zabarwionej humorem opowieści, którą smakowałam z wielką przyjemnością. Zapraszam na recenzję.

"Jego Wysokość Nauczyciel-Koń" - Jerzy R. Szulc (PATRONAT)

"W życiu wiele razy potrafimy stawać przed lustrem, prężyć się, stroić groźne 

albo też zniewalające miny i tak jesteśmy napompowani,

że tylko młody koń jest w stanie ściągnąć nas na ziemię.

Wypasione auta albo łamiące serca kolekcje super płyt czy czegoś tam... wszystko,

czym zaginamy babki albo odbieramy sen znajomym - wszystko to może sobie być.

Kiedy jednak zobaczymy swoje odbicie w końskim, aksamitnym oku,

to w tej przepastnej łagodności i ciszy znajdziemy kompletny spis swoich wad.

Lekceważenie tego katalogu groźne bywa w skutkach."

Kiedy otrzymałam od Wydawnictwa propozycję objęcia patronatem medialnym książkę "Jego Wysokość Nauczyciel-Koń", prawie od razu się zgodziłam. Zapoznałam się jedynie z krótkim fragmentem owej prozy i już na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Wiedziałam, że to będzie lekka, przyjemna, ale również mądra opowieść, która nie tylko mnie rozbawi i wzruszy, ale też pozwoli poniekąd pozyskać wiele wartościowych wiadomości o pięknych i inteligentnych stworzeniach, jakimi bez wątpienia są konie. Nie myliłam się. Zapraszam na recenzję.

"Lśnienie księżyca" - Edith Wharton

"Wspomnienie Florydy natychmiast przywołało wizję wody lśniącej w blasku księżyca,

zapachu magnolii i ciepłego powietrza. 

To wszystko łączyło się teraz z otaczającą ją ze wszech stron słodyczą

i rzucało senne zaklęcie na jej powieki.

Owszem, musieli pokonać wiele przeciwności, ale wszystko to już mieli za sobą.

Teraz była tu, bezpieczna i szczęśliwa, i do tego z Nickiem.

Jej głowa spoczywała na jego kolanach, a mieli przed sobą rok...

Cały, calutki rok..."

Zazwyczaj przy wyborze jakiejkolwiek książki w pierwszej kolejności kieruję się jej wizualnym wyglądem, a ściślej rzecz ujmując - oprawą. To ona najpierw musi przyciągnąć moją uwagę, abym ewentualnie zapragnęła przyjrzeć się jej bliżej i zapoznać z opisem. Jednak w przypadku książki "Lśnienie księżyca" to nie okładka przykuła mój wzrok, a tytuł sugerujący romantyczną i emocjonalną opowieść, a po takowe sięgam najczęściej. Jednak nie dokonałam jej wyboru od razu. Przyznaję, że decyzja o lekturze owej powieści zajęła mi kilka dni. Coś mnie do niej przyciągało, jakaś tajemnicza siła. Intuicyjnie czułam, że muszę zaznajomić się z ukazaną w niej historią. I tak też uczyniłam. Zapraszam na recenzję.