"Przeszczepione życie" - David Wagner

"A może jednak już umarłem? I to wszystko wcale mnie nie dotyczy?

Tak się tylko przyglądam?

Może jedynie śni mi się owo tu i teraz, a tamten świat oznacza leżenie w łóżku 

i konieczność przypominania sobie epizodów z własnego życia, czy tego chcesz, czy nie.

Wczoraj lub przedwczoraj odbył się mój pogrzeb, a może będzie dopiero dziś.

Albo jutro."

Sięgając po książkę będącą zapisem autentycznych przeżyć, wypatrujemy zazwyczaj ogromnej dawki emocji, umiejętnego przekazania uczuć, opisania trudnych i bolesnych doświadczeń, ale także szczęśliwych chwil, ciekawych spostrzeżeń oraz odzwierciedlenia wszystkich tych doznań, które towarzyszyły konkretnej osobie w trakcie walki z chorobą bądź innymi traumatycznymi zdarzeniami. Owa opowieść ma polegać bowiem na ukazaniu nie tylko zmagań z chorobą, życia codziennego wiążącego się głównie z pobytami w szpitalu, relacji nawiązanych z poznanymi ludźmi, ale równie podzieleniu się przemyśleniami, zwierzeniami, nieustannie nasuwającymi się wnioskami dotyczącymi różnych dziedzin życia, a nawet radami czy naukami mogącymi ułatwić innym osobom przejść przez podobne problemy i w inny sposób spojrzeć na swoje życie i otaczający świat, a także dawaniu nadziei na to, że jednak można pokonać stawiane na drodze przeciwności, że można wygrać nie tylko każdą jedną walkę z wrogiem, ale przede wszystkim bitwę i że można myśleć o długoterminowej przyszłości, tym samym planując realizację marzeń z listy. Decydując się zatem na lekturę "Przeszczepione życie", spodziewałam się emocjonującej, refleksyjnej i poruszającej historii. Czy owa publikacja spełniła moje oczekiwania? Zapraszam na recenzję.

"Gałęziste" - Artur Urbanowicz

"Jedyne, czego teraz chciała, to umrzeć. Pragnęła tego z całego serca.

Jak jeszcze nigdy niczego w życiu. Umrzeć, umrzeć, umrzeć...

Umrzeć, to znaczy ulżyć...

Po prostu zasnąć i się już nigdy więcej nie obudzić."

To moje drugie spotkanie z literaturą grozy (choć w obu przypadkach nie użyłabym owego terminu). Zewsząd zachwalano "Gałęziste". Z kimkolwiek bym nie rozmawiała, gdziekolwiek bym nie zajrzała, dosłownie wszędzie spotykałam się z pochlebnymi opiniami. Coraz bardziej zatem zaczęłam się przekonywać do tej książki i z każdym tygodniem rosła moja ciekawość poznania ukazanej w niej historii. Intrygowała mnie bardzo, ale miałam obawy przed ewentualnymi scenami drastycznymi (w sensie krwawymi). Jednak kiedy zapewniono mnie, że takowych nie ma, że to thriller paranormalny, wtedy podjęłam decyzję. Że będę miała na uwadze tę powieść. Że przeczytam na pewno. Zakodowałam w głowie tytuł. Pewnego dnia otrzymałam wiadomość od autora z propozycją przeczytania i tym samym zrecenzowania książki. Moja odpowiedź była pozytywna. I tym sposobem "Gałęziste" znalazło swoje zaszczytne miejsce w mojej biblioteczce. I choć wcześniej odwlekałam moment rozpoczęcia przygody z piórem autora (wiele czynników na to wpłynęło), a później miałam wątpliwości, czy zdecydowanie się na ową prozę było słusznym wyborem, tak teraz mogę z pełną świadomością rzec, że nie żałuję ani jednej chwili spędzonej z tą książką. Podobało mi się. Bez dwóch zdań. I chcę więcej. Zapraszam na recenzję.

Premierowo: "Konkurs na żonę" - Beata Majewska

"(...) Była inna. Inna niż on, inna niż wszystkie kobiety, jakimi się do tej pory otaczał.

Inna niż matka i babka.

Irytująco ufna, naiwna, kochająca, rodzinna i ciepła, szczera i otwarta,

z tym swoim małym dziewczęcym sercem na wyciągniętej dłoni.

Jakby chciała ofiarować je każdemu, kto tylko wyrazi życzenie, aby je mieć. 

A Hugo nie chciał.

Nie chciał znów cierpieć, wolał siedzieć w swojej eleganckiej skorupie 

i być cyborgiem, który nie czuje."

"Konkurs na żonę" to książka, która przyciągnęła moją uwagę piękną, subtelną, prostą i stonowaną kolorystycznie okładką oraz niesamowicie intrygującym tytułem. Elementy te zdecydowanie zachęciły mnie do sięgnięcia po ową powieść i poznanie zawartej w niej historii. Ponadto ciekawość budził również styl autorki, bowiem to było moje pierwsze spotkanie z jej piórem. Byłam ogromnie podekscytowana przed lekturą książki, a gdy już zaczęłam ją czytać w pewne niedzielne popołudnie, przepadłam całkowicie i nie mogłam się oderwać. Kompletnie nie spodziewałam się tak ciepłej i lekko zabarwionej humorem opowieści, którą smakowałam z wielką przyjemnością. Zapraszam na recenzję.

"Jego Wysokość Nauczyciel-Koń" - Jerzy R. Szulc (PATRONAT)

"W życiu wiele razy potrafimy stawać przed lustrem, prężyć się, stroić groźne 

albo też zniewalające miny i tak jesteśmy napompowani,

że tylko młody koń jest w stanie ściągnąć nas na ziemię.

Wypasione auta albo łamiące serca kolekcje super płyt czy czegoś tam... wszystko,

czym zaginamy babki albo odbieramy sen znajomym - wszystko to może sobie być.

Kiedy jednak zobaczymy swoje odbicie w końskim, aksamitnym oku,

to w tej przepastnej łagodności i ciszy znajdziemy kompletny spis swoich wad.

Lekceważenie tego katalogu groźne bywa w skutkach."

Kiedy otrzymałam od Wydawnictwa propozycję objęcia patronatem medialnym książkę "Jego Wysokość Nauczyciel-Koń", prawie od razu się zgodziłam. Zapoznałam się jedynie z krótkim fragmentem owej prozy i już na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Wiedziałam, że to będzie lekka, przyjemna, ale również mądra opowieść, która nie tylko mnie rozbawi i wzruszy, ale też pozwoli poniekąd pozyskać wiele wartościowych wiadomości o pięknych i inteligentnych stworzeniach, jakimi bez wątpienia są konie. Nie myliłam się. Zapraszam na recenzję.

"Lśnienie księżyca" - Edith Wharton

"Wspomnienie Florydy natychmiast przywołało wizję wody lśniącej w blasku księżyca,

zapachu magnolii i ciepłego powietrza. 

To wszystko łączyło się teraz z otaczającą ją ze wszech stron słodyczą

i rzucało senne zaklęcie na jej powieki.

Owszem, musieli pokonać wiele przeciwności, ale wszystko to już mieli za sobą.

Teraz była tu, bezpieczna i szczęśliwa, i do tego z Nickiem.

Jej głowa spoczywała na jego kolanach, a mieli przed sobą rok...

Cały, calutki rok..."

Zazwyczaj przy wyborze jakiejkolwiek książki w pierwszej kolejności kieruję się jej wizualnym wyglądem, a ściślej rzecz ujmując - oprawą. To ona najpierw musi przyciągnąć moją uwagę, abym ewentualnie zapragnęła przyjrzeć się jej bliżej i zapoznać z opisem. Jednak w przypadku książki "Lśnienie księżyca" to nie okładka przykuła mój wzrok, a tytuł sugerujący romantyczną i emocjonalną opowieść, a po takowe sięgam najczęściej. Jednak nie dokonałam jej wyboru od razu. Przyznaję, że decyzja o lekturze owej powieści zajęła mi kilka dni. Coś mnie do niej przyciągało, jakaś tajemnicza siła. Intuicyjnie czułam, że muszę zaznajomić się z ukazaną w niej historią. I tak też uczyniłam. Zapraszam na recenzję.

Zapowiedź: "Szczęście od jutra" - Anna Balińska (patronat medialny)

Z przyjemnością informuję, że mój blog Wielbicielka książek 

objął patronatem medialnym książkę: "Szczęście od jutra" Anny Balińskiej.

"W skorupce orzecha" - Ian McEwan

"(...) Słucham, konstatuję i jestem zaniepokojony.

Słyszę intymne zwierzenia, w którym pobrzmiewają mordercze zamiary,

i boję się tego, co mnie czeka, w co mogę być zamieszany."

Nie ukrywam, że świadomie odwlekałam moment, kiedy powinnam zasiąść do napisania recenzji książki "W skorupce orzecha". Kilkukrotnie podchodziłam do laptopa, otwierałam dokument i patrzyłam w migający kursor. Nie byłam jednak w stanie złożyć żadnego sensownego zdania, zatem zamykałam go i wracałam do jakichkolwiek domowych zajęć. Muszę przyznać, że napisanie recenzji owej powieści, a tym samym sprecyzowanie własnych uczuć po jej lekturze, sprawiło mi trudności. Po raz pierwszy chyba tego doświadczyłam. Ale zanim przejdę do podzielenia się pokrótce wrażeniami po przeczytaniu prozy wybitnego pisarza, może w paru słowach wyjaśnię, dlaczego po nią sięgnęłam. A mianowicie zachęcił mnie jej opis sugerujący nie tylko tajemniczego narratora, ale przede wszystkim historię nie pozbawioną intryg i podstępów. To mnie niezwykle zaciekawiło. Choć nie ukrywam, że miałam też pewne obiekcje, wynikające z braku wcześniejszej znajomości pióra autora. Ale ciekawość fabuły zwyciężyła, a jak to mówią "ciekawość to pierwszy stopień do piekła". I mimo iż w takowym się nie znalazłam (póki co bynajmniej), to nie zmienia to faktu, iż zaspokoiłam swoją dociekliwość i mogę z pełną świadomością powiedzieć, że moje pierwsze spotkanie z twórczością Iana McEwana było jednocześnie ostatnim. Zapraszam na recenzję.