"Siostra Cienia" - Lucinda Riley [recenzja]

"- Oczywiście my, ludzie, jesteśmy tacy sami jak nasiona - (...). - Jeśli mamy słońce, deszcz... 

i miłość, niczego więcej nam nie potrzeba."

"Siedem Sióstr" autorstwa Lucindy Riley to seria, która ujęła mnie swym niebywałym klimatem, bogactwem pióra, precyzyjnością łączenia wątków historycznych ze współczesnością, enigmatycznością fabularną oraz niesamowitą kreacją bohaterów, a nade wszystko ogromną dozą emocjonalności i cennymi wartościami wypływającymi ze słów tworzących jakże niesamowite historie. Pierwsza część ("Siedem Sióstr") mnie zachwyciła i porwała swoją oryginalnością, tajemniczością, a także pełnym odzwierciedleniem nadzwyczajnego brazylijskiego klimatu, tak wyraziście odczuwalnego. Drugi tom ("Siostra Burzy") mnie oczarował, przywołał tkliwe wspomnienia, traktował bowiem między innymi o mojej pasji - muzyce ujętej w klasycznym tonie. Z kolei "Siostra Cienia" stanowiąca trzecie odkrycie losów córek Pa Salta, zabrała mnie w magiczną i niezwykle absorbującą podróż do świata wyjątkowych książek, cudownych krajobrazów i na teren wielopokoleniowej posiadłości z zarówno piękną, jak i bolesną sagą rodzinną w tle...

Lucinda Riley urodziła się w Irlandii. We wczesnej młodości pracowała jako aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna, a w wieku 24 lat napisała swoją pierwszą powieść. Międzynarodową sławę przyniosła jej wydana w 2011 roku powieść "Dom orchidei", która została przetłumaczona na 34 języki i sprzedana w ponad 8 milionach egzemplarzy. Powieści autorstwa Lucindy - m.in. "Dziewczyna na klifie", "Tajemnice zamku" i "Róża północy" - wielokrotnie znajdowały się na szczytach list bestsellerów "New York Timesa" i "Sunday Timesa". Szczególne miejsce w twórczości Lucindy Riley zajmuje inspirowany mitem o Plejadach cykl "Siedem Sióstr", który otwiera książka pod tym samym tytułem. Zarówno ona, jak i druga powieść - "Siostra Burzy" - stały się europejskimi bestsellerami numer 1, a prawa do kilku sezonowego serialu kupuje hollywoodzka firma producencka. Lucinda mieszka z mężem i czwórką dzieci na wybrzeżu North Norfolk w Wielkiej Brytanii oraz w West Cork w Irlandii. Kiedy nie pisze, podróżuje lub opiekuje się dziećmi. Uwielbia też, z kieliszkiem wina w dłoni, czytać książki, których nie napisała. (źródło: książka "Siostra Burzy")

Rok 2007. Śmierć właściciela zamku w Atlantis nad Jeziorem Genewskim, Pa Salta, wstrząsnęła jego córkami. Kiedy wszystkie przybyły do domu, Marina (opiekunka, którą zwały mamą) poinformowała je, że pogrzeb ojca już się odbył zgodnie z jego życzeniem. Mężczyzna przeczuwając, iż jego koniec jest bliski, bardzo dokładnie przygotował swój pochówek oraz precyzyjnie zaplanował przyszłość córek. Każdej z nich pozostawił imienny list wraz ze wskazówki ułatwiającymi dotarcie do swych korzeni i poznanie swego pochodzenia. Star, trzecia z sióstr, bardzo tęskni za ojcem, z którym każdego niegdyś poranka skradała się do ogrodu, gdzie wspólnie przyglądali się nasionom z encyklopedii botaniki i prowadzili długie rozmowy. Tragiczna wiadomość uświadamia dwudziestosiedmioletniej kobiecie, że najwyższy czas coś zmienić w swym życiu. Jednak chwilowo brakuje jej odwagi. Od zawsze była silnie związana z siostrą CeCe. Ich relację nierzadko uważano za chorą. Star rezygnowała z własnych planów, nie wyrażała nigdy swego zdania, nawet teraz wprowadziła się do mieszkania, które siostra kupiła w Londynie. Nie mogła się przecież nie zgodzić, a tym bardziej jej zostawić. Pewnego dnia Star decyduje się zajrzeć do koperty otrzymanej od prawnika ojca. W niej dostrzega nie tylko wzruszający list, ale także współrzędne ze sfery armilarnej określające lokalizację, skąd zabrał ją Pa Salta gdy była niemowlęciem. Ponadto zauważa przetłumaczoną z greckiego inskrypcję, wizytówkę do antykwariatu w Kensington oraz czarną figurkę w postaci pantery. Postanawia udać się pod wskazany adres księgarni, aby dowiedzieć się, dlaczego to właśnie to miejsce wskazał ojciec. Przekraczając próg klimatycznego antykwariatu ma nadzieję uzyskać odpowiedzi na nurtujące ją podstawowe pytania, a otrzymuje znacznie więcej...

 

Umiejętność perfekcyjnego scalania poszczególnych nici kłębka fabularnego, stopniowania napięcia i wzmagania ciekawości oraz trzymania w niepewności od pierwszej do ostatniej strony, sukcesywnego ujawniania szczegółów wpływających na bieg ukazanej historii, a także rozplanowania z ogromną dokładnością wszelakich wątków jest z pewnością nie lada sztuką. Owa powieść, niewątpliwie napisana z pasją i zaangażowaniem bijącymi z każdej kartki sagi rodzinnej, absorbuje, pochłania, pobudza wyobraźnię, i co najważniejsze wyzwala ocean emocji przyjmujących rozmaite barwy. Nieprzewidywalność, niebywała tajemniczość, nastrojowość i urokliwość czynią tę powieść obyczajową pasjonującą i fascynującą. Wrażenie na pewno budzi należyte przygotowanie merytoryczne autorki do stworzenia tegoż jakże oryginalnego i wyjątkowego utworu, który cechuje się między innymi rozpiętością czasową. Umiejscawiając akcję na tle zaistniałych wydarzeń na początku XX wieku, pisarka idealnie odzwierciedliła ówczesny świat i oddała jego niepowtarzalny klimat. Co więcej, wyśmienicie poradziła sobie z wpleceniem w fikcyjne życie bohaterów, rzeczywistych osobowości, mniej lub bardziej znanych z pełnionych niegdyś funkcji i z jawiących się wokół nich kontrowersji. Na uwagę zasługują m.in.: otaczany przez wianuszek kochanek król Edward VII, charyzmatyczna i towarzyska manipulantka Alice Keppel, Violet Trefusis i Vita Sackville-West, których nietypowa wtenczas relacja budziła sensację, oraz miłośniczka natury, ilustratorka i autorka książek dla dzieci - Beatrix Potter. Życie wspomnianych indywidualności urozmaiciło najnowszą powieść Lucindy Riley, dodało tej poruszającej historii szczypty pikanterii, a tuż po jej lekturze także zainspirowało do poszukiwań i zaczerpnięcia szerszych informacji na temat sławnych w tamtym okresie osób. Wielowątkowość to kolejna zaleta "Siostry Cienia". To kompozycja płynnie zazębiających się motywów rodowych, romantycznych i obyczajowych, z wyrazistym rysem historycznym, psychologiczną nutą, aspektami społecznymi i życiowymi oraz namiastką nostalgii. Wszystkie te spójnie ze sobą powiązane elementy sprawiają, że ów wolumin nie zawiera krzty monotonii. A to już jest dokonanie zasługujące na podziw. Autorkę wyróżnia zatem niesłychany dar zarówno konstruowania cudownych opowieści, jak i przelewania ich na papier za pomocą tysięcy słów niepozbawionych gwałtownych emocji i głębokich myśli.

Bogactwo językowe i plastyczność fragmentów stanowiących opisy budzących zachwyt krajobrazów oraz magicznych miejsc to następny atut tegoż obszernego utworu. Zapach przestarzałych i zakurzonych, ale jakże cennych książek, złote iskierki bijące z ledwo rozpalonego kominka, przyjemne otulenie kocem na wygodnym fotelu i lekki odgłos skrzypiącej podłogi. Widok na dziewicze doliny rozkładające swe przyjazne ramiona i napawające nadzieją, wędrówka na szczyt Scafell Pike w Krainie Jezior otwierająca oczy na wiele życiowych spraw i wskazująca inne perspektywy na przyszłość, woń kwiatów pokrywających polany, szelest liści tańczących według nadanego im rytmu, echo głosów zwierząt roznoszące się po okolicznych polach, delikatny powiew wiatru muskającego z rozkoszą policzki. Spacer po nasyconych romantycznym fluidem ogrodach w Kent będących kwintesencją sztuki. Nieziemski smak cytrynowego ciasta i rozpływających się w ustach polędwiczek w aromatycznym sosie. Posiadłość przesiąknięta ogromem wspomnień, zacierająca bolesne sceny, rodząca przyjaźń i owiana romantyczną aurą z melancholijną nutką. Współczesny gwar londyńskich ulic, urok edwardiańskich bankietów skupiających najznakomitsze osobowości i ukazujących niejedno oblicze arystokracji. To tylko niektóre obrazy przewijające się na łamach powieści Lucindy Riley. Przedstawiają one okryte jednocześnie dramatyczną, jak i radosną poświatą ludzkie życie na przestrzeni lat, gdzie niekiedy zacierają się, a innym razem uwidaczniają różnice czasowe, społeczne i kulturowe, rzadko kiedy podobieństwa. Osadzenie akcji w Londynie, zarówno w 2007 roku, jak i w latach początkowych XX wieku pozwala owe dostrzec. Ponadto  oferuje możliwość bliższego przyjrzenia się obyczajom i tradycjom obowiązującym za czasów panowania Edwarda VII, Jerzego V i Jerzego VI Windsora. Owe scenerie przenoszą do innego wymiaru, z którego tak naprawdę nie ma się ochoty wracać. Mimo iż często uwzględniają zdarzenia pełne cierpienia, żalu, tęsknoty i łez, tym samym rozdzierając serce i duszę, to dają również poczucie spokoju i ciepła. A nade wszystko skłaniają do wielu refleksji, które wraz z pokonywaniem kolejnych szczebli fabularnych i jednoczesnym zgłębianiu się w omówioną historię, intensyfikują się. Towarzyszący nieustannie natłok myśli wcale nie znika po poznaniu ostatniej kartki tejże powieści, a wręcz się wzmaga, albowiem nie na wszystkie pytania uzyskujemy satysfakcjonujące odpowiedzi. To pozwala snuć domysły i podejrzewać, że dopiero końcowy tom cyklu rozwiąże pozostałe wątpliwości. Ale na ów jeszcze trzeba troszkę poczekać.

 

Historia ujęta w "Siostrze Cienia" opowiedziana jest z perspektywy dwóch głównych bohaterek: Star (narracja pierwszoosobowa) i Flory MacNichol (narracja trzecioosobowa). Pierwsza z nich, będąca trzecią córką Pa Salta, od zawsze żyła w cieniu siostry CeCe, w pełni jej ulegając. Oddała jej siebie, wraz ze swymi uczuciami, myślami i rozterkami. Poświęciła własne marzenia i pasje na realizację i możliwość rozwoju planów swej siostry wędrowniczki. Pozbawiona niejako wolności, a nierzadko nawet głosu, wyzbyta asertywności, tkwiąca w toksycznej relacji z bliską osobą, wreszcie dostrzega to, co inni uświadamiali jej od lat. Po śmierci ojca podejmuje decyzję o stopniowym rozluźnianiu więzi siostrzanej, aby wkrótce móc się uniezależnić i podążyć sobie wyznaczoną drogą. Wyrusza nie tylko w celu odnalezienia swych korzeni, ale nade wszystko w poszukiwaniu własnego ja. Tym sposobem dociera do posiadłości High Weald i związanej z nią ściśle Flory MacNichol, dla której dawno temu owe miejsce było jednocześnie symbolem zdrady i wyrzutów sumienia, jak i oazą spokoju i wszechogarniającego szczęścia. Flora wychowała się w domu położonym w Krainie Jezior. Była pasjonatką natury, miłośniczką zwierząt, wielbicielką malarstwa i rysunku. Kochała zwierzęta, przygarniała je i opiekowała się nimi oddając im całe swe serce. Wielokrotnie uznawano to za jej dziwactwa. W czasie dwumiesięcznej nieobecności matki i siostry, które wyjechały do Londynu, gdzie Aurelia miała debiutować na dworze, oraz ojca, który udał się na polowanie, młoda dziewczyna zostaje na włościach tylko w towarzystwie służby. Wówczas przypadkiem odnajduje pewne sekretne listy, a także doświadcza czegoś pięknego... Jednak pewnego dnia jej osobliwy i radosny świat przyćmiewa ciemna plama. Rodzice przekazują jej wiadomość, że z powodu problemów finansowych dom rodzinny zostanie wystawiony na sprzedaż. Sytuacja ta zmusza Florę do wyjazdu do Londynu, gdzie przyjmuje posadę guwernantki w domu szanowanej w kręgach śmietanki towarzyskiej Alice Keppel, jednej z kochanek króla Edwarda VII. Aczkolwiek i tam zaledwie dziewiętnastoletnia kobieta nie zagrzeje długo miejsca... Jak potoczą się dalsze losy Flory? I jak wpłynęły one na przyszłą historię Star?

 

"Siostra Cienia" to urzekająca i frapująca opowieść o śmierci, tęsknocie, poczuciu osamotnienia, uzależnieniu emocjonalnym, usamodzielnianiu się, walce z depresją, wynikającego z traumatycznych przeżyć izolowaniu się od najbliższych, długotrwałej żałobie i trudnym życiu w obliczu wojny. O miłości, przyjaźni, zdradzie, zerwanych więzach, zachwianiu życiowej drogi, niesnaskach rodzinnych, kłamstwach, poświęceniu, rezygnacji z własnego szczęścia dla dobra ogółu. O skandalach, sekretach, romansach, konsekwencjach podjętych decyzji, wyrzutach sumienia, cierpieniu i obarczaniu winą siebie za naiwność i brak rozsądku w istotnych momentach. O szacunku wobec przyrody, darów natury i dzieł literatury. O spełnieniu, realizacji najskrytszych marzeń, wzruszającym spotkaniu z przeszłością. I wreszcie o przeznaczeniu, które początkowo zaskakuje i zadziwia, z czasem prześladuje, a ostatecznie chwyta swymi mackami i nie pozwala się wymknąć. O przeznaczeniu, które jednoczy, napawa nadzieją, daje ukojenie duszy, rozpala i raduje serce, a także otula i uspokaja myśli.

 

Sentymentalna, tkliwa, angażująca, rozczulająca - taka jest "Siostra Cienia". Wabi delikatnymi zapachami, mami rozkosznymi widokami, uwodzi niejednym subtelnym dotykiem. Pochłania w zniewalającą i refleksyjną podróż, której obrazy zapadają w pamięć, a niewidzialne ziarnka towarzyszących emocji już na zawsze osadzają się na dnie serca... To jak, dasz się porwać? Zapewniam, że nie pożałujesz!

 

 

 Cytaty:

 

 "- (...) - rzeczy prawdziwie wartościowe wydają owoce dopiero po jakimś czasie.

Ale kiedy to się stanie, będziesz zadowolona, że wytrwałaś."

"- (...) Pasja bierze się z naszego wnętrza, sztuka to potrzeba wyrażania siebie

za pośrednictwem wybranego środka artystycznego."

"- Właśnie to kocham w górach. - (...). - Masz poczucie, że tak naprawdę twoje życie niewiele znaczy.

Jesteśmy zaledwie maleńkim punkcikiem w rozległym wszechświecie."

"- (...) W życiu każdego człowieka nadchodzi chwila, kiedy musi zapomnieć o swojej własnej tragedii

i zmierzyć się z potrzebami tych, którzy go potrzebują."

 

 

"- (...) Człowiek bez miłości przypomina pączek róży bez wody.

Jakiś czas przetrwa, ale nigdy w pełni się nie rozwinie."

"Przeżyj życie anonimowo - w wolności, o jakiej ja tylko marzyłem.

A przede wszystkim: bądź sobą..."

 

Tytuł: "Siostra Cienia" (tom trzeci, seria "Siedem Sióstr")
Autor: Lucinda Riley
Tłumaczenie: Marzenna Rączkowska, Maria Pstrągowska
Wydawnictwo: Albatros
Data wydania: 2018

Ilość stron: 576

Oprawa: miękka

Kategoria: literatura piękna

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Albatros.

 

"Siedem Sióstr" - recenzja

"Siostra Burzy" - recenzja