Książki Wilka lubię za...

Już niedługo, albowiem 1 października 2017 roku ukaże się najnowsza powieść Jarosława Wilka "P@n Wilk tam i z powrotem". W związku z owym wydarzeniem, postanowiłam poprosić wybrane blogerki o dokończenie zdania: "Książki Wilka lubię za...". Pięknie dziękuję dziewczynom za wypowiedzi oraz poświęcony czas na ich zredagowanie. Serdecznie zapraszam zatem do zapoznania się z głosami wiernych czytelniczek powieści autora: Doroty, Ani, Kasi, Marzeny i Gosi. 

Dorota - autorka bloga Co przeczytałam

Książki Wilka lubię przede wszystkim za autentyczność i brak owijania w bawełnę - pisanie o seksie tak, by nie żenować czytelnika nie jest łatwe, ale Wilkowi się to udaje. Do tego trzeba doliczyć poczucie humoru i budzącego sympatię bohatera, a także przekaz płynący z jego książek. A że lubi sobie przekląć? No cóż, ja też lubię ;)

Ania - autorka bloga Z fascynacją o książkach

Książki Wilka lubię przede wszystkim za szczerość, wyczuwalną już od pierwszych stron, a także za specyficzne poczucie humoru autora, nasiąknięte sarkazmem i jego cięte riposty, które powalają na kolana i wywołują salwy niekontrolowanego śmiechu, to po prostu nieszablonowe powieści o gorzkim życiu, które zarówno poruszają, szokują jak i bawią, dlatego czytanie ich to czysta przyjemność.

Kasia - autorka bloga Poligon domowy

Książki Wilka lubię za... 

- szczerość, bo nie każdy miałby odwagę pisać takie książki!

- zmianę, bo o ile tom pierwszy jest pełen seksu, o tyle w drugiej poznajemy zupełnie inną stronę Wilka

- realność, bo zalewa nas fala "ugrzecznionych" książek, a tu mamy czarno na białym, jak wygląda życie singla.

Cóż, Wilk ma plusa nawet za Suki, za przekleństwa, za kota Mruka i morze alkoholu, a co!

Jak przeczytacie pierwszą część, potem drugą i będziecie - jak ja - z niecierpliwością czekać na trzecią to zrozumiecie!!!

Marzena - autorka bloga Matka Puchatka

Książki Wilka lubię przede wszystkim za emocje – nie błahe czy pozorne, ale szczere i ważne refleksje. Uwielbiam te chwile, kiedy kończę rozdział i nie wiem, co ze sobą zrobić… Śmiać się czy płakać, dawkować sobie historię czy jednak pochłonąć ją zachłannie – na raz? Powieści Wilka pozostają w pamięci; nie jest to jednorazowa akcja, ale długofalowa przyjemność, wciąż trwające mrowienie – od przeczytania przez rozmyślanie po wspomnienie. Nie znam drugiego takiego autora, który wzbudzałby swoją prozą tyle sprzecznych emocji – to zawsze mnie zaskakuje i zastanawia, zachwyca. Często zadaję sobie pytanie: co ten Pan Wilk w sobie ma, że tak mnie do niego ciągnie? Czy to styl, czy humor, czy może ta nutka pikanterii? Myślę, że ten „magiczny” składnik nie jest ważny – a co jest? Liczy się czucie, po prostu – bez tego nic nie ma sensu.

Gosia - autorka bloga Antyterrorystka

Książki Jarka Wilka lubię za:

- "odczarowanie" literatury erotycznej- nie ma tu bogatego pana, który spośród tłumów wybiera sobie szarą myszkę,

- głębokie, mądre przemyślenia,

- wachlarz emocji ( raz się śmieję, raz wkurzam, raz zatrzymuję i zastanawiam nad życiem)

- ten cytat: "Jeszcze jakiś czas temu sądziłem, że Rollo nie ma dla mnie żadnej mądrości. Myliłem się. Życie tu i teraz to spora umiejętność. Kiedy umrzemy, nie zabierzemy ze sobą dębowych mebli robionych na zamówienie, najnowszego mercedesa czy o dwadzieścia lat młodszej dupy. (...) Zabierzemy tylko naszą przez lata wypracowaną energię. Myśl składającą się z czynów, doświadczania i wspomnień."

  
A Wy za co lubicie książki Wilka? 

Macie w planach lekturę najnowszej książki autora "P@n Wilk tam i z powrotem"?

"P@n Wilk i kobiety" - recenzja 

"P@n Wilk i tajemnice tajemnic" - recenzja