"Kiedy przyjdzie czas" - Natalia Jagiełło-Dąbrowska [recenzja]

"(...) Czasami tak bywa, że aby coś zakończyć, trzeba wrócić do początku."

Mija półtora roku odkąd zapoznałam się z debiutancką powieścią Natalii Jagiełło-Dąbrowskiej zatytułowaną "Nasze kiedyś". Książkę bardzo miło wspominam, pomimo co poniektórych jej niewielkich mankamentów. Na tyle mnie zaintrygowała, a zakończenie zaskoczyło i pozostawiło w poczuciu niedosytu, iż zdecydowałam, że sięgnę po jej kontynuację. I właśnie niedawno na rynku wydawniczym ukazał się drugi, ubrany w niesamowicie nastrojową okładkę, tom o enigmatycznym tytule "Kiedy przyjdzie czas". Musiałam sięgnąć zatem po tę opowieść i poznać dalsze losy bohaterów. Jakie wrażenia wywarła na mnie druga część? I czy jestem usatysfakcjonowana z lektury? Zapraszam na moją opinię.

Natalia Jagiełło-Dąbrowska - rocznik 1988. Mama Kai, kadrowa, mieszkanka miasteczka niedaleko Bydgoszczy. W wolnych chwilach czyta i pielęgnuje miłość do fitnessu. Na pytanie, dlaczego postanowiła sama pisać, odpowiada tak: "To był impuls. Skończyłam czytać książkę, która bardzo mnie poruszyła. Postanowiłam wtedy, że ja też chcę mieć własną historię, chcę coś powiedzieć... Mówiąc >własną<, nie mam na myśli historii opartej na moim życiu, nie - chodzi o moje uczucia i wrażliwość, o moje spostrzeżenia dotyczące spraw bardzo ważnych dla wielu kobiet". W 2016 roku ukazał się jej debiut powieściowy pt. Nasze kiedyś, którego kontynuację stanowi najnowsza powieść. (źródło: okładka książki)

Julia spędza uroczy urlop na Majorce rozkoszując się nieskazitelnym pięknem jej klimatu. Co więcej, każdego dnia upaja się bliskością poznanego mężczyzny, Hektora, w którego oczach zupełnie przepadła. Zakochani, szczęśliwi i spełnieni spędzają wspólne chwile zapominając o tym, że wkrótce pobyt młodej kobiety na tej wspaniałej wyspie dobiegnie końca. Ten jednak następuje w dniu, kiedy Julia przypadkowo znajduje pewne pudełko. Odkrycie jego wnętrza sprawia, że dziewczyna kompletnie się rozsypuje. Od razu jej głowę zaprzątają pytania: Dlaczego nie powiedział? Dlaczego mnie oszukał? Dlaczego wykorzystał? Kobieta bez pożegnania wraca do Londynu, mając nadzieję, że uda jej się zapomnieć i wymazać z pamięci cudowne chwile. A przede wszystkim, że uda jej się wyrzucić Hektora z serca. Niestety, to nie jest takie proste, jeśli ten ciągle poszukuje z nią kontaktu. Julia postanawia zatem odwiedzić rodziców w Polsce, licząc, że pobyt w rodzinnym domu wyciszy jej myśli i uspokoi zranioną duszę. Ale i tam nie odnajduje w pełni ukojenia, bowiem pewnego dnia do jej drzwi zapuka przeszłość...

Owiana ciepłą i przyjemną nutą fabuła z płynnie poprowadzoną akcją naznaczoną kilkoma nagłymi zwrotami z pewnością wyróżnia najnowszy wolumin autorki. Niebywale poruszający i ujmujący prolog zachęca do zgłębienia się w ukazaną historię i stopniowego jej smakowania. Ów stanowi tylko wstęp do zajmującej, przepełnionej miłością, niepozbawionej nadziei, nostalgii oraz bardzo trudnych momentów opowieści. Ta, spisana za pomocą prostych słów na ponad czterystu pięćdziesięciu stronach, niewątpliwie budzi ogrom rozmaitych emocji. Łzy wzruszenia pojawiające się w kącikach oczu nierzadko przeplatają się ze szczerym uśmiechem na ustach, który początkowo delikatny, z czasem aż nadto wyrazisty przeradza się w lawinę śmiechu. Niekiedy tymże uczuciom towarzyszą również współczucie, zrozumienie, złość, przygnębienie czy wszechogarniający smutek, którymi otulone są pojedyncze fragmenty. Fragmenty przywołujące mnóstwo myśli, rodzące niejedną refleksję, wyzwalające lekkie napięcie, skłaniające do wyłuskiwania pewnych istotnych wniosków oraz niejako zagrzewające do dyskusji. Albowiem wspomniany utwór gromadzi parę zagadnień wartych uwagi, skupienia i pochylenia się nad ich niezaprzeczalnie ważną istotą. Depresja, konsekwencje emocjonalne i psychiczne gwałtu, długotrwała żałoba w związku z nagłą śmiercią bliskiej osoby to główne aspekty poruszone w powieści "Kiedy przyjdzie czas".

 

Aczkolwiek owe ujęcia nie przytłaczają intensywnie rozwijającego się wątku miłosnego. Motyw ten wysuwający się na pierwszy tor i prowadzony z odczuwalną pasją i fascynacją, stanowi kompozycję subtelności, tęsknoty, namiętności i gwałtowności. Silna więź łącząca wiodących prym bohaterów jest nieprawdopodobnie odczuwalna, a chwilami bywa troszkę irytująca, co wynika przede wszystkim z ich wahań nastrojów i braku zdecydowania. Sceny intymne uwzględnione w powieści są wyważone oraz przyjmują różne odcienie nasilenia i przyciągania. Niestety od pewnego momentu ich przesyt zaczął mi przeszkadzać, i zwyczajnie nachodziła mnie myśl, ażeby szczegółowe opisy owych pominąć. Wątek romantyczny stanowi swego rodzaju sinusoidę oraz przybiera zarówno kolory ciepłe i soczyste, jak i chłodne i blade. Jego przebieg jest w dużej mierze przewidywalny, a im bliżej rozwiązania, tym częściej nasuwają się te oto słowa "ale to już było". Krótko mówiąc, ów motyw po prostu toczy się według znanych już dla powieści obyczajowych (z romansem w tle) schematów. Zakończenie zatem nie zaskakuje, ale przywołuje bardzo miłe odczucia i ostatecznie pozostawia przyjemne wrażenie.  

Atutem tejże książki jest pierwszoosobowa narracja pozwalająca na precyzyjne i dokładne przyswojenie uczuć i przemyśleń głównej bohaterki jaką jest Julia. Możliwość śledzenia jej losów zarówno tych obecnych, jak i przeszłych oraz targających nią emocji ułatwia jasne zinterpretowanie jej późniejszych poczynań, zachowań czy sposobów postępowania i podejmowania decyzji ważących na przebiegu dalszego życia. Zaskakującym na pewno zabiegiem jest ujawnienie w pewnym momencie stanowiska Hektora - drugiej postaci odgrywającej istotną rolę. Pomysł ten jest bez wątpienia trafiony oraz stanowi niejako interesujący i pikantny zastrzyk urozmaicający całą opowieść i nadający jej niekiedy urzekający ton. Poza tymi dwiema, jakże absorbującymi osobowościami wyróżniającymi się upartością, wrażliwością i bezpretensjonalnością, w "Kiedy przyjdzie czas" przewija się szeroka paleta barwnych, frapujących i klarownych sylwetek. Wiele z nich zmaga się z bagażem doświadczeń, skomplikowanych przeżyć, traumatyczną nawracającą przeszłością, trudnymi wyborami każdego dnia, a nawet staje nad niejedną przepaścią, którą trzeba przeskoczyć. Czy z czyhających na nich zakrętów wyjdą obronną ręką? Odpowiedź na to pytanie odnajdziecie w najnowszej powieści autorki.

 

"Kiedy przyjedzie czas" to historia o pięknej miłości, cennej przyjaźni, radzeniu sobie z utratą najbliższej osoby i dramatycznymi zdarzeniami sprzed lat. O docenianiu życia i jego przewartościowaniu. O wybaczaniu, godzeniu się z przeszłością i rozpoczynaniu nowego etapu zawiłej życiowej drogi. O poszukiwaniu siebie oraz dostrzeganiu własnych wad i zalet. O walce ze słabościami, lękami i nieustannymi przeciwnościami losu. O tym, że nie należy się poddawać, a brnąć małymi kroczkami do przodu. I nade wszystko o tym, aby dać sobie szansę. I zawalczyć o siebie, swoje marzenia, swoje życie. I nigdy nie tracić nadziei na lepsze jutro. Bo na pewno kiedyś przyjdzie na nie czas...

 

"Kiedy przyjdzie czas" - powieść, która uprzyjemni wieczór i otuli swym ciepłem. Skusisz się?

 

 

Cytaty:

 

"(...) Czasami los bywa nieprzewidywalny, stawia na naszej drodze ludzi, 

dzięki którym wszystko się zmienia, i dopiero po czasie zdajemy sobie sprawę, 

że właśnie na tę zmianę czekaliśmy tak bardzo długo."

 

 

"Przychodzi w życiu taki moment, w którym umysł zostaje pożarty 

przez dziwne uczucie emocjonalnej pustki. 

Czujesz się wtedy nijak, jesteś wyobcowana, apatyczna i nie dostrzegasz sensu życia. 

Trwasz w takim stanie, aby uratować się przed bólem, żalem, gniewem. 

To sposób na unikanie konfrontacji z negatywnymi uczuciami, które pojawiły się w życiu,

 z którymi nie potrafisz sobie poradzić. 

Ale przecież nic nie trwa wiecznie, z bólem również trzeba się zmierzyć."

 

 

"(...) Kim więc teraz jestem? I czego chcę?

Chcę żyć i nie chcę żyć. Chcę czuć i nie chcę czuć. Chcę pamiętać i chcę zapomnieć.

Właściwie sama nie wiem, czego chcę. Nie wiem, kim jestem, jaki mam cel, co tutaj robię,

po co żyję, dla kogo. Duszę się już tym całym wiecznym niepowodzeniem. 

Czuję się tak, jakbym spojrzała własnemu życiu w twarz, 

a ono patrzy na mnie z pogardą jak na największego nieudacznika, 

po czym zaciska szczupłą, szarą dłoń na moim gardle, przypiera mnie do ściany 

i ochrypłym głosem mówi: "Tak, tak, Julio, oto nasz pierdolony los."

 

 

"(...) Wszystko, czego teraz pragnę, to się wyłączyć. 

Chciałabym mieć na ciele taki mały guziczek, który by mi to umożliwił.

Czy tak nie byłoby łatwiej? Klik i zatrzymujesz wszystko. 

Klik - nie boli. Klik - nie cierpisz. Klik - nie myślisz."

 

 

"(...) Początek zmian tkwi w naszej głowie. Wybór drogi zawsze zależy od ciebie.

Droga to nie tylko kierunek, to początek przyszłości. 

To tak, jakbyś przypieczętował swój los, przybił piątkę opatrzności.

Droga to szereg zdarzeń czekających na ciebie w odległej przyszłości.  

Niektóre omijasz, nie mając o nich pojęcia, w inne wkraczasz, bo taki jest twój wybór."

 

 

Tytuł: "Kiedy przyjdzie czas"

Autor: Natalia Jagiełło-Dąbrowska
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Data wydania: 2018

Ilość stron: 456

Oprawa: miękka

Kategoria: literatura obyczajowa

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka.