"Bez dedlajnu" - Magda Bielicka [recenzja]

"(...) Mam wrażenie, że cofnęłam się w czasie i żyję w innym świecie, 

bez kejsów, dedlajnów i klientów. Za to z pierzynami, nalewkami własnej produkcji i sąsiadami, 

którzy organizują ci imprezę w remizie. Podoba mi się ten inny świat i nie chcę go opuszczać."

Na książkę "Bez dedlajnu" Magdy Bielickiej trafiłam zupełnie przypadkowo przeglądając zasoby Internetu. Owszem, moją uwagę przykuła prosta oprawa, zresztą bardzo nastrojowa, jednak najbardziej mój wzrok skupił się na dość ciekawym i atrakcyjnym tytule. Na tyle mnie zaabsorbował, iż zdecydowałam przyjrzeć się bliżej kryjącej się za nim historii. Co więcej, ponieważ nazwisko autorki nie było mi dotychczas znane, postanowiłam zasięgnąć i o niej co nieco informacji. I tym sposobem odnalazłam inne powieści, które wyszły spod pióra dziennikarki, m.in.: No i bajka! oraz Przygody Telepatka i Melepetka, których ostatnie egzemplarze udało mi się nabyć na stronie pewnej księgarni internetowej. Wkrótce zaznajomię się z owymi utworami, tymczasem zapraszam na kilka słów o najnowszym woluminie autorki. 

Magdalena Majewska-Bielicka (pseud. Magda Bielicka) - ur. 1982r., wieloletni dziennikarz prasy lokalnej oraz redaktor prowadzący mediów branżowych. Obecnie inspektor ds. promocji i PR w Urzędzie Gminy Pruszcz Gdański oraz redaktor naczelny "Gminnych Stron". Absolwentka dziennikarstwa i public relations oraz politologii. Laureatka Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. M. Hłaski w kategorii proza (wyróżnienie), Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego "Pisanie dobre na chandrę" (I miejsce) oraz Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. J.I. Kraszewskiego (II miejsce). Autorka książek: Lista. Historia zbrodni niedoskonałych, JestĘ MagistrĘ, No i bajka! oraz Przygody Telepatka i Melepetka, za które autorka otrzymała nagrodę główną w konkursie "Książka Przyjazna Dziecku" (kat. książki niewydane). (źródło: okładka książki)

 

Joanna Szwarc to trzydziestoletnia redaktor naczelna miesięcznika dla kobiet, wegetarianka, właścicielka apartamentu z widokiem na morze oraz singielka. Życie kobiety toczy się praktycznie wokół pracy, której poświęca całe dnie. A kiedy wraca późnymi wieczorami do domu, zasiada samotnie na kanapie i delektuje się winem. Ostatnimi czasy coraz gorzej sypia, jej myśli krążą tylko w jednym kierunku (czyt. magazyn), nie pamięta już, kiedy była na urlopie. Ciągłe uwagi kierownictwa oddziału wydawnictwa, goniące terminy, natłok powierzanych zadań sprawiają, że Asia najchętniej rzuciłaby pracę w korporacji. Jedynym plusem są pieniądze, dzięki którym może spełniać swoje zachcianki i żyć na przyzwoitym poziomie. Jednak poczucie finansowej stabilizacji to nie wszytko. Gdzie w tym wszystkim miłość, bezpieczeństwo, spokój, szczęście? Pewnego dnia do Joanny dzwoni babcia z propozycją, aby ta przyjechała na weekend majowy na wieś. Trzydziestolatka przystaje na zaproszenie, tym bardziej, że od lat nie odwiedzała dziadków, zatracona w pracy nigdy nie znalazła dla nich  czasu. Teraz postanawia to zmienić. Udaje się zatem do niewielkiej wioski pod Lublinem, ażeby odetchnąć świeżym powietrzem, odprężyć się i zwalczyć dotykające od niedawna przygnębienie. Joanna nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo zmieni się jej życie od momentu przekroczenia granicy wsi Dąbrówka...

Esencjonalna, przyjmująca humorystyczną tonację, owiana klimatyczną aurą oraz przesiąknięta ciepłem i pozytywną energią - tymi słowy można by scharakteryzować najnowszą opowieść Magdy Bielickiej. Fabuła, choć szablonowa i poniekąd przewidywalna, porywa od pierwszej strony, pobudza wyobraźnię, intryguje, zajmuje i pasjonuje, a nade wszystko przepełnia intensywnością zapachów, smaków i wiejskich pejzaży. Specyficzny smak papierówek, śliwek węgierek, domowych nalewek, przetworów, a nawet kawy pitej na ganku, ciepło pierzyny z gęsich piór, ekscytująca kąpiel nago w jeziorze, łowienie ryb o poranku, swoistość dożynek, długie spacery leśnymi ścieżkami, podmuch zdrowego wiejskiego powietrza - to tylko niektóre elementy o sentymentalnym, nostalgicznym charakterze, przywołujące beztroskie wspomnienia i wyzwalające nutkę tęsknoty w sercu za minionymi latami. Osadzenie miejsca akcji w urokliwej, wielobarwnej i niepozbawionej pięknych walorów krajoznawczych Gdyni oraz w niezwykłej scenerii wsi Dąbrówka, w otoczeniu jeziora, lasów i pól niewątpliwie stanowi atut powieści. Pozwala zarówno na przeniesienie się myślami do tychże miejsc, jak i na wyraźne odczuwanie niepowtarzalnej atmosfery, jaką zdecydowanie takowe są nasycone. Ukazane pokrótce korporacyjne i samotne życie młodej osoby urozmaicone jest omówieniem wiejskich obyczajów, panujących tradycji i zwyczajów, obchodzonych świąt, a także samego bytowania na ziemiach, gdzie rolnictwo i gospodarka są ważnym i nierzadko jedynym źródłem dochodu danej rodziny. Ponadto na uwagę zasługuje nawiązanie do solidarności i mentalności lokalnej społeczności. Lekkie pióro, prosty język i pierwszoosobowa narracja to zalety utworu "Bez dedlajnu". Ekspresyjne tempo nadane historii powoduje, że książkę tę się po prostu pochłania. Całość brzmi zatem całkiem przyjemnie, ale...

Po pierwsze, należy niestety nadmienić, że wyraźnie zauważalne są literowe lapsusy. Jak na powieść liczącą zaledwie dwieście trzydzieści dwie strony, jest ich dość sporo, a ponieważ tekst przeszedł korektę, nie powinny mieć miejsca, przynajmniej w takiej ilości. Po drugie, nieustannie, w trakcie smakowania tegoż utworu, pojawia się wrażenie nienasycenia, a to za sprawą aż nadto lakonicznych deskrypcji. Obszerniejsze, bardziej plastyczne i szczegółowe opisy byłyby mile widziane. Co poniektóre pojedyncze wątki osadzone w powiastce również są zbyt lapidarnie potraktowane (np. motyw sytuacji rodzinnej Beaty). A szkoda, bowiem ten kłębek fabularny jest niezwykle frapujący i z pewnością wymaga rozbudowania, głównie ze względu na istotę i powagę poruszanego zagadnienia. To prowadzi ostatecznie do poczucia niedosytu. Podobnie jest z postaciami, których przewija się wiele, i co prawda wydają się autentycznymi osobowościami, ale nie są w pełni wyraziści, poświęcono im niewiele uwagi, przez co nie można się z nimi zżyć, czy też utożsamić. Niemniej jednak każdy z bohaterów wzbudza przyjazne uczucia. Główną rolę odgrywa łamiąca zasady i używająca epitetów w ekstremalnych sytuacjach Joanna, natomiast ogromny wpływ na objęcie przez nią właściwego kierunku jej życiowej drogi wywrą: Marek - pewny siebie i inteligentny sołtys, Piotruś - błyskotliwy i radosny czterolatek, spostrzegawcza babcia Hela, gościnny dziadek Władek, a także sympatyczne panie z Koła Gospodyń Wiejskich...

"Bez dedlajnu" to przyjemna i niepozbawiona wzruszeń historia z namiastką humoru i domieszką melancholii, ubrana w ujmującą szatę graficzną. To opowieść  o samotności, przemianie emocjonalnej, przewartościowaniu życia, poszukiwaniu własnej drogi prowadzącej ku spełnieniu, realizacji marzeń i dostrzeganiu tego, co w życiu najważniejsze. To powiastka poniekąd refleksyjna, niosąca przesłanie i przekazująca cenne wartości, a jednocześnie wykazująca właściwości relaksacyjne. Idealna pozycja na zimowe popołudnie bądź wieczór.

"Bez dedlajnu" - siedem kilkustronicowych rozdziałów stanowiących siedem kroków do szczęścia...  Skusisz się?

Tytuł: "Bez dedlajnu"
Autor: Magda Bielicka
Wydawnictwo: AGNI
Data wydania: 2018  
Ilość stron: 232

Oprawa: miękka

Kategoria: literatura obyczajowa

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Autorce.