Przedpremierowo: „Światło w środku nocy” – Jojo Moyes

„ – Zawsze jest jakieś wyjście z sytuacji. Bywa brzydkie. Może wywołać wrażenie,

że ziemia osuwa ci się spod nóg. Ale nigdy nie jesteś w pułapce, Alice.

Słyszysz? Każde kłopoty można przezwyciężyć.”

Alice Van Cleve wierzyła, że małżeństwo z Amerykaninem i przeprowadzka z Anglii do Baileyville w stanie Kentucky będzie pięknym początkiem nowego życia. Niestety to „nowe życie” okazało się jedynie rozczarowaniem. Związek z Bennettem z pewnością nie należał do udanych i nade wszystko skonsumowanych, mimo iż trwał ponad rok. Relacje z teściem, którym zaopiekowali się po śmierci jego żony, również nie układały się najlepiej. To człowiek bezkompromisowy, stanowczy i bezwzględny. A i społeczność miasteczka nie była przychylna Angielce, którą uważano za wyniosłą. Alice nie była towarzyska, nie znosiła ciągłych wizyt, kazań w kościele i zebrań. Jednak, kiedy na jednym z nich ogłoszono powstanie Konnej Biblioteki WPA, poczuła się zaintrygowana. Tym bardziej że poszukiwano do pracy kobiet jeżdżących konno. A ich zadaniem miało być dostarczanie książek do bardziej odludnych miejsc w hrabstwie. Podekscytowana Alice zgłosiła się, co wywołało sprzeciw jej męża. Ta była nieugięta, a w poniedziałek rano stawiła się w bibliotece, na której czele stanęła Margery O’Hare, kobieta silna, bezpośrednia i budząca kontrowersje w miasteczku. Kobieta, do której pewnego dnia powróciła dramatyczna przeszłość…

Przepiękna, kontemplacyjna, subtelna, poruszająca i niezwykle angażująca – taka właśnie jest najnowsza powieść Jojo Moyes o zjawiskowym tytule „Światło w środku nocy”. Powieść, która już od pierwszego zdania intryguje, rodzi ciekawość, budzi emocje i zachęca do kontynuowania lektury. To historia, która utkana z wielu prawdziwie i szczerze brzmiących słów, tworzy wyjątkowy i niebywale wzruszający obraz, który zdecydowanie zapada w pamięć. To opowieść, która fascynuje, skłania do niejednej refleksji, chwilami zaskakuje, niejednokrotnie wyzwala napięcie, a niekiedy wywołuje uśmiech na ustach.

To niewątpliwie powieść wielowątkowa, intensywna emocjonalnie oraz absorbująca fabularnie. Ukazuje życie w małym amerykańskim miasteczku w latach trzydziestych XX wieku. Pokazuje mentalność i konserwatyzm mieszkańców, ich zwyczaje, obyczaje i stosowane przez nich prawo. Obrazuje trudy życia w górach, zmagania ludzi z powodziami, okrutne traktowanie pracowników kopalni, bezwzględność jednego człowieka siejącego strach w niewielkiej miejscowości, a nade wszystko bezkompromisowy stosunek mężczyzn do kobiet i ich roli w społeczeństwie.

Dla mężczyzn nie do przyjęcia było, aby kobiety podejmowały jakąkolwiek pracę – powinny przecież siedzieć w domu, i co najważniejsze, nie zabierać głosu. Nie podobało im się, że zamiast zająć się pożytecznymi rzeczami, te nie tylko zaczęły prowadzić bibliotekę, ale przede wszystkim jeździły konno po trudnych terenach leśnych i górskich, gdzie czyhało na nie mnóstwo niebezpieczeństw. Ponadto nie rozumieli fascynacji książkami, które według nich nie wnosiły do życia nic korzystnego, a wręcz jedynie owo komplikowały. W szczególności chodziło o pewną książeczkę zakazaną. W przekonaniu mężczyzn owa mąciła w głowach kobietom, które stały się bardziej otwarte w sprawach intymnych. Poza tym nie znosili sprzeciwu, a jeśli takowy nastąpił, posuwali się do przemocy zarówno fizycznej, jak i psychicznej. Uważali, że zastraszanie kobiet sprawi, że wreszcie zapanuje ład i porządek. Nie przewidzieli jednak, że trafili na silne, solidarne i mocne przeciwniczki, dla których dobro, chęć pomocy i prawda są najważniejsze.

To właśnie kobiety są głównymi bohaterkami powieści. Alice, Margery, Izzy, Beth, Sophia to odważne, pomysłowe, zaradne, zaangażowane w działalność biblioteki, a także w pomoc ludziom z odległych zakątków hrabstwa i zdeterminowane kobiety, które pragnęły ujawnić prawdę, które walczyły o niezależność, uczucia, swobodę i prawo głosu. Które stawały w obronie słabszych, wykazywały się asertywnością, potrafiły ściśle współpracować i realizować wspólne cele. Wiedziały, że aby odnieść zwycięstwo, trzeba trzymać się razem, wspierać się nawzajem oraz nigdy przenigdy się nie poddawać. I nade wszystko słuchać swego serca, a następnie podążać za jego głosem.

„Światło w środku nocy” było moim pierwszym spotkaniem z piórem Jojo Moyes i muszę przyznać, że niesamowicie udanym. Owa historia oczarowała mnie niepowtarzalnym klimatem, ujęła naturalnością i pięknem odzwierciedlanych krajobrazów, urzekła wspaniałą kreacją bohaterów oraz doskonałym kłębkiem fabularnym. Już zajęła zaszczytne miejsce na półce mojej biblioteczki wśród najlepszych książek ostatnich lat. Zachęcam do lektury. Naprawdę warto! 

„ – (...) Że pewne rzeczy są darem, nawet jeśli nie można ich zatrzymać. 

(...) Może sama świadomość, że coś tak pięknego istnieje, 

jest wszystkim, na co tak naprawdę możemy liczyć.”

Tytuł: „Światło w środku nocy”

Autor: Jojo Moyes

Wydawnictwo: Znak

Data premiery: 29.01.2020

Ilość stron: 544

Oprawa: miękka 

Kategoria: literatura obyczajowa
Egzemplarz recenzencki