„Jak zostałam peruwiańską żoną” – Mia Słowik

„– Człowiek to tylko garść prochu ożywiona boskim tchnieniem...”.

 

Mia odkąd pamięta, była uważana przez rodzinę za dziwaka. Matka zawsze jej powtarzała, że jest idiotką, że jest „zła po ojcu”. Nikt jej nie rozumiał, nawet się nie starał zrozumieć. Z każdym kolejnym rokiem sytuacja w domu się pogarszała. Dziewczyna interesowała się jogą, filozofią. Była nieśmiała, nigdy nie miała chłopaka. Gdy wzięła udział w kursie medytacji, rozpętało się „piekło”. Jak sama przyznaje, nie miała wówczas życia. Tym bardziej że zaprzestała jedzenia smażonych potraw, co było kompletnie niezrozumiałe przez najbliższych i niejednokrotnie było głównym tematem telefonicznych rozmów matki z ciotkami. Mia miała dość owej sytuacji, ojciec zmagał się z depresją, a matka nierzadko zaglądała do alkoholu. Młoda kobieta nie wiedziała, co począć, nieustannie myślała, co zrobić, czym się zająć. Szukała odpowiedzi na pytanie, co dalej? I wtedy spotkała na swej drodze Mirellę, terapeutkę ustawień systemowych, prowadzącą terapię „z pogranicza psychologii i ezoteryki”. Doradziła Mii, aby ta jak najprędzej wyjechała, najlepiej jak najdalej. I Mia tak też uczyniła. Wybrała się w podróż do Kolumbii, mimo iż ostrzegano ją nie tylko przed tym krajem i czyhającymi tam niebezpieczeństwami, ale również przed poradami poznanej terapeutki. Czy ów wyjazd był słuszną decyzją? Z czym musiała zmierzyć się Mia? Czy odnalazła spokój?

Sięgając po książkę „Jak zostałam peruwiańską żoną” spodziewałam się pasjonującej i intrygującej lektury, dzięki której mogłabym odbyć interesującą podróż do Peru i licznych zakątków tegoż kraju. Oczekiwałam też wciągającej, barwnej i przybierającej żywe tempo publikacji, pełnej ciekawych historii, niejako ekscytujących opisów odwiedzanych miejsc, szczerych i bezpretensjonalnych relacji z pobytu w Ameryce Południowej, a także gamy emocji z tym związanych. Miałam nadzieję na wspaniałą ucztę podróżniczą, niezapomnianą opowieść przepełnioną rozmaitymi smakami i zapachami, która pokaże mi zwiedzane kraje wspomnianego kontynentu w dotąd nieznanym mi świetle. Która przedstawi kulturę, obyczaje, mentalność ludzi właśnie z perspektywy osoby, która wybrała się w podróż z niedużym bagażem i niewielką sumą pieniędzy. Która po prostu opowie prawdę o tymże kontynencie bez owijania w bawełnę, bez koloryzowania i pokazywania go w samych superlatywach.

I muszę przyznać, że książka „Jak zostałam peruwiańską żoną” spełniła moje oczekiwania. Co więcej, poniekąd mnie zaskoczyła, oczywiście w pozytywnym sensie. Okazało się bowiem, iż to pozycja wielowymiarowa, stanowiąca kompozycję elementów charakterystycznych dla trzech gatunków literackich: powieści obyczajowej, podróżniczej i psychologicznej. Pozycja okraszona dość sporą dawką humoru i ezoteryczną nutką. To z pewnością zadziwiające, ale niewątpliwie absorbujące i, co najważniejsze, wyśmienite połączenie. To lektura zdecydowanie warta uwagi. Tym bardziej że można z niej wynieść mnóstwo ciekawostek i anegdot oraz pozyskać wartościową wiedzę nie tylko o omawianych krajach południowoamerykańskich, ale nade wszystko na temat relacji międzyludzkich.

Dzięki opowieściom autorki udamy się w niepowtarzalną podróż do Kolumbii, Wenezueli, Argentyny, Boliwii i Peru. Odwiedzimy niejedno miasto, zawitamy do niejednego domu, poznamy wielu ciekawych ludzi. Zwiedzimy znane na świecie parki i zabytki, popłyniemy łodzią po Amazonce, zasmakujemy magii ayahuaski, zajrzymy do wioski Indian, a nawet spędzimy noc na terenie zbrodniczego ugrupowania parapolitycznego paramilitares. Dowiemy się też…

Czym są ustawienia systemowe? Jak poradzić sobie z południowoamerykańskimi komarami? Jaki tytuł nosi słynna andyjska pieśń? Co kryje się pod nazwą aguardiente? Na czym polega teoria telefonii? Kto zamieszkuje Park Tayrona? Co zawiera księga I-ching? Jaki najczęściej prezent na urodziny otrzymują piętnastoletnie Wenezuelki? Na czym polega urok Parku Mochima? Czym jest sutasz? Jak jest obchodzona wigilijna wieczerza w Peru? Jakie miasta Ameryki Południowej tworzą międzynarodowe trójmiasto?

Jesteście ciekawi odpowiedzi na owe pytania? Odsyłam Was zatem do lektury książki autorstwa Mii Słowik. Gorąco polecam! 

Tytuł: „Jak zostałam peruwiańską żoną”

Autor: Mia Słowik

Wydawnictwo: Annapurna

Data wydania: 2019 

Ilość stron: 368

Oprawa: miękka 

Kategoria: autobiografia, pamiętnik
Egzemplarz recenzencki